pakketjes maken

Omdat ik de laatste tijd erg in de weer ben geweest met het maken van poppenkleren, is er weinig tijd voor al de rest overgebleven. Maar na Sinterklaasje is het (hopelijk) terug een klein beetje rustiger. Ik heb er wel echt plezier in om die kleertjes te maken. Als ze klaar zijn, maak ik er pakketjes van die er leuk moeten uit zien. Want de inpakpiet moet natuurlijk zijn werk ook wel netjes hebben gedaan. Dit is dan het resultaat!



hopelijk zijn al die poppenmoedertjes heel blij met het resultaat!

nieuw huisgenootje

De echtgenoot had een verrassing. Voor mijn verjaardag kreeg ik een cadeautje, een poesje. Eentje met lange haren want dochter 1 wilt kunnen kammen. Het is een lieverd, hij loopt hier rond alsof hij er altijd is geweest. Dochter 2 heeft hem helemaal toegeeigend, vanaf nu is het niet meer gewoon poes maar mijn poes! Ze loopt er dan ook de hele dag mee rond in haar armen en het beestje vindt het helemaal niet erg, hij geniet ervan.  Wanneer de kindertjes na school terug thuis komen zit het kleine bruine vlekje naast de deur netjes te wachten tot iemand hem ziet, en wanneer ze allemaal te druk bezig zijn, gaat zijn pootje omhoog en begint hij achter al de veters en broekspijpen te krauwen. En dan komt de aandacht vanzelf wel. Ja, iedereen is gek van het kleine beestje. Alleen Roos vindt het toch niet leuk, zo een indringer in huis, en die is dan ook nog eens super schattig en ruikt raar. Ze blaast er dan ook de hele dag op los en zit al 2 dagen te mokken. Alsof hij daardoor weg zou gaan. Maar vandaag ging het beter, roos heeft ontdekt dat samen met de nieuwe poes ook nieuw eten komt. Nu moet ze hem wel aanvaarden, want wanneer hij vertederend een beetje opschuift zodat ze kan mee eten, aanvaard ze de plaats met alle plezier. En dan rest er ons alleen nog een naam want het kleine ding heeft toch wel een naam nodig. Er wordt van alles bedacht en gezegd. Iedereen heeft wel enkele ideeën maar het is dochter 2 die mag kiezen en het wordt.....Snoes, snoezepoes!
Dus vanaf nu zijn er 3 poezen om te knuffelen, want dat kunnen de kinders wel, knuffelen! En ik knuffel gewoon lekker mee!

anders

Na sinterklaas komt kerstmis. Naar mijn idee volgt het veel te snel op elkaar en worden mijn kinders, op korte tijd overspoeld met pakjes. Eigenlijk zou ik Sinterklaas willen verschuiven naar eind oktober want dan hebben we nog niets. Spijtig genoeg gaat dat niet, en blijven mijn kindertjes overspoeld worden door pakjes in december. Om alles een beetje te minderen hebben we een kerst- afspraakje gemaakt. We trekken briefjes met kerst en de naam die je trekt, daar moet je zelf iets voor maken. Dat is steeds een hele bedoening maar wel mooi om te zien, hoe de meiden intensief op zoek gaan naar leuke steentjes of een al lang vergeten knuffel, die toch nog goed genoeg is, om weg te schenken. Ook de rijgparels worden naar boven gehaald en er wordt flink getekend en geknutseld, Er is er wel eentje die niet zo snel mee doet. Onze broer, die heeft geen last van tijdsdruk, bij hem kan alles, later, soms veeeeeel later, ook nog wel. Eigenlijk leeft de zoon altijd "op zijn gemak". Alles kan ook nog wel die laatste minuut. En wie ben ik, om hem op te jagen en te zeggen dat hij er nu toch maar beter aan kan beginnen. Zijn cadeautje is steeds op tijd klaar, ook al is het op het laatst pas ineen geknutseld. Ze verschillen toch wel van elkaar, die 5 kindertjes. De ene is al wat vlijtiger, terwijl de andere het op het gemakje doet. Zus 2 heeft meestal, de koekjesdozen van zus 3 en 4 in haar boekentas omdat ze met hun 2tjes echte sloddervossen zijn. Je zal zus 1 nooit met "slechte" kleren de deur uit zien gaan terwijl het zus 2 geen zier interesseert of ze nu zomer of winter schoenen moet aandoen. Wat uiteraard al ettelijke keren voor natte sokjes bij regenweer heeft gezorgd!. Tja zo zie je maar dat iedereen anders is, en ik ben zo een mama, die hen dan lekker hun gang laat gaan, je bent nu eenmaal wie je bent en er zijn anderen genoeg!

bibberende beentjes

Bibberende benen, prikkende ogen, rode wangen en een hele hoop koude rillingen. Na de kindjes ben ook ik aan de beurt. Wat ben ik blij dat de kinders in hun beddekes liggen en ik in mijne zetel met mijn fleeceke kan kruipen. De echtgenoot die normaal gezien zou gaan trainen, is zo lief om me een lekkere warme thee met honing te maken, en zijn garage in te duiken  i.p.v. weg te gaan. Tja we lijken misschien erg sterk maar zelfs de super mama's kunnen door een griepje geveld worden, alhoewel ik stiekem had gehoopt om na al die snotneusjes, genoeg antistoffen te hebben verzameld voor een heel leger. Nu ja, zo een keer een klein griepje, heeft ook zijn voordelen, zoals thee met honing en een heerlijk koekje. En jezelf de poets ontzeggen want rust is toch wel belangrijk. En natuurlijk niet te vergeten een keertje bedient worden door de echtgenoot. Het is een lieverd, de echtgenoot, ook al zal hij binnen een weekje ook wel geveld worden door mijn griepje. Want zo gaat dat in ons kasteel vol prinsessen en een prins, de ene na de andere wordt ziek, en als we geluk hebben doen ze dat per 2 en zijn we er in 3 rondes vanaf want 5 opeenvolgende zieke kindjes is toch net iets te veel van het goede. Maar zo ver zijn we nog niet, nu geniet ik nog even van mijn griepje, het zal snel genoeg mijn beurt zijn om te verzorgen.

Blog gadgets en monsterpoppen

een hele avond heb ik tot nu toe zitten zoeken en turen en vloeken! En ik ben geen millimeter verder gekomen! Ik heb volgens mij het hele internet afgezocht maar helaas, heb ik het niet gevonden. Er was me gevraagd om toch eens te kijken hoe het kwam dat, wanneer iemand me wil volgen ze eerst een heel account moeten aanmaken i.p.v. gewoon op het icoontje te drukken en te kunnen volgen...;awel ik heb er geen idee van en als er iets is waar ik niet tegen kan, dan is het wel, er geen flauw benul van hebben. Aangezien ik nog net tot de generatie behoor die geen computer met internet in de kleuterschool hadden kan ik er eigenlijk ook niets aan doen. Ik ben er namelijk niet mee opgegroeid, een flauw excuse? Ja je hebt gelijk maar ik vindt het echt niet dat icoontje of google+gadget! Dus zal ik me maar met de gedachte troosten dat er toch al mensen zijn die me proberen te volgen :)
De zoon daarentegen loopt al enkele weken te mokken omdat zijn minecraft is gecrasht op de pc. Voor de leken (zoals mezelf) onder ons, minecraft is een pc spelletje waar je werelden mee kan bouwen en wanneer je honger hebt, je gewoon een schaap in brand moet steken om lamsbout te eten. Allemaal heel realistisch dus. Nu hij het niet meer kan vinden op het internet, en zijn mama en papa uit een computerloos tijdperk van heel heel lang geleden komen, loopt hij er dus bij als een kwade zombie die volgens mij rechtstreeks uit dat spelletje is ontsnapt. Hij vraagt dan ook aan sinterklaas een x-box, omdat daar dat spelletje wel op te koop is. En dan stel ik me toch even enkele vragen. Waar is dat spelen met actie-figuren en bouwen met de blokken gebleven uit "onze tijd"? Waarop de zoon steevast met zijn ogen draait en antwoordt: "ach mama dat doen we toch ook nog! We bouwen alleen nu met blokken op een computer! "
Misschien ben ik dan toch al wat ouder aan het worden, alhoewel, de kleintjes vragen aan de sint nog poppen, puzzels,blokken en barbies. Allemaal spulletjes uit "mijne" tijd. Al moet ik toch wel even wennen aan die barbies van dochter1 want deze noemen nu monster high poppen, en zitten vol schmink en rare kleren. Ach ja, iedereen zijn tijd, en later kijken de kinders misschien naar hun kindertjes die op hun beurt spelen met "raar" speelgoed en denken aan hun "speelgoed", minecraft en monsterpoppen.

hebbedingen

Ik heb een zwak voor retro en  kitsch. Ik kan geen kringloop voorbij rijden zonder er even binnen te springen. Soms kan ik er echt uren vertoeven om al de "oude" spulletjes te bekijken. Ook rommelmarkten staan hoog op mijn lijstje. Het is zo leuk om te zoeken naar oude hebbedingetjes of leuke sieraden. Om te fantaseren wie die ene oude romantische postkaart met mooie vogeltjes, heeft geschreven. En op welke vensterbank dat leuke beeldje heeft gestaan. Ik heb dan ook allerhande leuke doosjes, schilderijen en andere kitschy spullen in huis. Gelukkig is er de echtgenoot die ervoor zorgt dat het niet te veel wordt, want soms is teveel ook gewoon te veel.
Naast de foto's van mijn kindertjes heb ik ook leuke prenten uit oude kinderboeken in een kadertje zitten. En dat ene citaat wat ik zo leuk vindt hangt ook wel ergens aan de muur. Ik hou van mijn oude retro kasten die ik in een of andere kringloop op de kop getikt heb. Het zijn allemaal spullen met een ziel, ook al is er hier en daar een kras op of een stukje af. Ik hou ervan om die afgedankte meubeltjes te pimpen. Het volgende project is dat oude bankje in een felle kleur verven. Doordat ik nog met mezelf in overleg ben over het behangpapier in de gang weet ik nog niet zeker welke kleur het gaat worden.
Zo blijf je bezig maar ergens verlang ik ook wel naar het moment dat mijn interieur "af" gaat zijn, al vrees ik dat dat nog niet voor binnenkort is. De verf, die is wel voor binnenkort, alleen de kleur.....die moet ik toch gaan weten.....misschien wel fel roze, zonder dat de echtgenoot het weet dan wel. Anders gaat hij weer zeuren over de inbreuk op zijn mannelijkheid zoals bij de roze bakken onder de tv kast of de romantische bloemetjes die overal terug komen ,en de tirelantijntjes rond de kadertjes om nog maar te zwijgen over mijn zacht roze gehaakte kussensloopjes. Mmmmm misschien hebben we inderdaad wel veel vrouwelijke spulletjes in huis. Maar hij heeft zijn zwarte metalen lamp en zijn zwarte gitaardoos....(al ben ik stiekem babyblauwe metaallak gaan kopen voor die donkere lamp en is die lelijke gitaardoos met kleine pasjes achter de deur aant verdwijnen)  Hij is wel lief hoor de echtgenoot, dat ik ons huisje mag inrichten met de spulletjes die ik wil. Zolang ik maar uit zijn garage blijf want daar staat zijn fitness en die ruikt naar op en top mannelijkheid! En ja hoor, dat mag best van me, zolang het in de garage blijft dan wel hé.

kronkeltjes

Omdat het deze week de week van de pleegzorg is, wil ik toch hierover even een stukje schrijven. We hebben er 2, zo van die pleegkindjes, alleen noemen wij ze zus 3 en 4 want dat zijn ze bovenal. Niet alleen pleegkindjes met problemen en moeilijkheden, maar echte schavuiten met een apart karakter! Zo hebben ze wat minder kronkeltjes in hun hoofd en moeten wij soms de kronkeltjes maken voor hen. Ik zal even uitleggen wat kronkeltjes zijn. Op een bepaald moment vroeg dochter 1 waarom zus 3 en 4 soms zo anders doen, anders reageren dat wij en het soms moeilijk hebben met iets uit te voeren of te antwoorden. Dus waren de echtgenoot en ik ervan overtuigd dat we aan broer en zus 1 moesten uitleggen hoe dit kwam. Maar hoe leg je in hemelsnaam uit aan een 5 en een 8 jarige wat een beperking is.
Wel, wij deden het met kronkeltjes in ons hoofd. een voorbeeld daarvan is: je hebt honger: er komt een kronkel van je buikje naar je hoofd, je denkt ik moet eten: er komt een kronkel in je hoofd die vast zit aan de eerste kronkel, je denkt ik wil chocolade: er komt een kronkel bij, dat moet ik vragen aan mama: is weer een kronkel, maar dat gaat niet mogen: is nog een kronkel en ga zo maar verder tot je heel veel kronkeltjes hebt in je hoofdje. Nu bij zus3 en 4 gaat dat anders. Hun buikje zegt ook: ik heb honger en er gaat 1 kronkeltje naar hun hoofdje, dat kronkeltje blijft daar helemaal alleen zitten......Er komen er geen bij. Dus moeten wij deze kronkeltjes proberen te maken, door bijvoorbeeld te zeggen: jij hebt honger (kronkel 2) jij wilt eten (kronkel3) kom we gaan een snoepje vragen (kronkel 4) enz....tot er evenveel kronkeltjes gemaakt zijn als in ons eigen hoofd.
Met dit voorbeeld begrepen broer en zus1 het heel goed, en nu gebruiken we nog dikwijls het verhaaltje van de kronkeltjes. Bijvoorbeeld wanneer zus3 of 4 boos wordt zonder reden, verwijzen we even naar de kronkeltjes en dan gaan ze hen proberen te helpen ipv zelf boos te worden. En zo lukt het ons om een vaste stabiele veilige basis te bieden aan 2 schatten van kindertjes, niet alleen pleegkindjes maar ook zus 3 en zus 4 want ze horen er gewoon bij :)

baal-dag

Wanneer ik gisteren op stond, wist ik het meteen! Ik had een baaldag!!!!! Niet zo maar eentje, nee, een gigantische. Wat betekende dat ik 2 keuzes had, of ik ging gewoon een hele dag rondlopen met een kort lontje of ik zou gaan shoppen. En aangezien ik geen zin had om de hele dag mezelf te verwijten dat ik uit mijn bed was gekomen ben ik gaan shoppen!
Als eerste winkel de action, eigenlijk hou ik niet zo van die winkel, ik vind hem te druk en onordelijk. Maar Elisabeth had nieuw tekenpapier nodig. Dus ging ik er toch maar naartoe. Aangezien dochter 1 meer knutselwerkjes produceert dan een hele kleuterschool samen heb ik meteen maar stiften, pennen, potloden, gommen, enz...meegenomen. Dat vind ik dan wel weer leuk aan de action, je kan er lekker veel meenemen zonder het echt nodig te hebben en toch geen gepeperde rekening voorgeschoteld krijgen. Er werden dan ook maar meteen wat 6 december speelgoed en boekjes meegenomen. En toen ineens zag ik iets weggeduwd achter in, iets wat meteen mijn aandacht had, Ze stonden weggemoffeld alsof de winkeleigenaar zich schaamde om ze te moeten verkopen! Doosjes, langwerpige, vierkante, hoge, lage, zoveel maten en, geloof het of niet, KLEURTJES, dus niet landelijk wit en grijs, (dat is trouwens in verschillende interieurs heel mooi maar alleen niet bij mij) maar romantische kitscherige doosjes! Ik was zo gelukkig dat ik er meteen een heel deel meegenomen heb! Ze zijn prachtig! Want, zeg nu zelf, doosjes kan je toch wel altijd gebruiken!




lijstjes

Zo, de kinders zijn alweer naar school, de echtgenoot is naar het werk en het huishouden is alweer wat aan de kant. Dus even mij-tijd, voor de storm in ons koninkrijk terug losbarst. Het is alweer bijna sinterklaas wat betekent dat er een hoop pakjes moeten voorzien worden. En dat betekent dan weer: lijstjes maken. Als er iets is waar ik goed in ben, zijn het wel lijstjes, ik maak zelfs lijstjes van lijstjes. Door ze te maken lijkt het soms net alsof mijn hoofd terug geordend wordt, want met 5 pateekes en een echtgenoot die verwacht dat je ook zijn afspraken onthoudt, is het af en toe toch wel de moeite om lijstjes te maken. Nu schrijf ik die dan wel maar waar ik ze daarna heb gelegd, vergeet ik meestal. En volgens mij zijn er zo al meerdere goede ideeën van me kwijt geraakt. Nu ja dan is dat maar zo, want een lijstje maken vanwaar ik de lijstjes leg zou toch maar stom zijn, niet?
Het stoort me niet echt dat ik nogal een sloddervos ben, tot ik iets moet vinden, dan wordt het vervelend en neem ik ook elke keer het goede voornemen om ordelijker te gaan zijn. Na de verhuis was het een ramp, ik had me voorgenomen om elke doos netjes te labelen en er enkel in te steken wat er in hoorde. Dat ging even goed, ongeveer 4 dozen hadden weliswaar netjes een label gekregen. Maar toen ging het mis, en werd alles gewoon in de dozen gepropt met de gedachte, ach is sorteer het later wel uit. En dat lieve mensen, was het slechtste idee wat ik tijdens de verhuis heb gehad!
Gelukkig is er de vriendin. Zij is tijdens de verhuis geregeld komen helpen en hoe ze het doet, ik heb er geen idee van maar zoooo ordelijk en net! Helemaal het tegenovergestelde van mij. En ze heeft een telefoon, zodat ik na de verhuis kon bellen om te vragen waar de shorten van broer of de keukendoeken waren. Ja zo een vriendin die dingen voor je oplost, heeft eigenlijk iedereen wel nodig! En door haar hoef ik (nog) niet te veranderen maar kan ik nog even doorgaan met lijstjes maken, om ze dan te mis leggen. Want de vriendin weet altijd wel raad.

die zaterdagen!

voila t'is zaterdag, nu vind ik zaterdag echt geen dag waar ik naar uitkijk. Op de eerste plaats moet de lieve echtgenoot werken en heeft hij vandaag net de late. Wat betekent dat ik alleen thuis zit met uiterst humeurige kinders! En op de tweede plaats omdat het vandaag slecht weer is en de snottebellen in de omloop zijn bij mijn kinders.
In de voormiddag met zen allen naar de winkel geweest en al bij al viel het goed mee en waren ze allemaal zo braaf als een bende van 5 maar kan zijn. Meestal probeer ik te vermijden dat we met zijn allen inkopen gaan doen. Maar aangezien maandag een feestdag is en ik dat even vergeten was, moest het wel. Het is ergens toch amusant om in de winkel de starende blikken en het net te harde gefluister van de mensen te volgen. "Pffffff 5 kinderen, die moeten er zin in hebben..... Allee jean kijkt ne keer hoeveel en nog wel zo vlak achter elkaar..... 1, 2, 3, 4, Oh nee ziet da, der zit er nog 1 in die kar, da zijn er wel 5!....."
 En zo gaat het maar door, bijna iedereen staat er van te kijken dat je wel 5 kinderen hebt! Alsof dat een misdaad is. Nu ja ze hoeven natuurlijk niet allemaal het verhaal te krijgen van de pleegkids, want stiekem geniet ik ook wel van die blikken en mijn, vandaag, welopgevoede, dikke pluim verdienende, kindjes!
Nu komt het er natuurlijk wel op neer dat, wanneer we thuis kwamen en de echtgenoot net naar het werk was vertrokken, er precies een bom barste! Dochter1 grote ambras met broer! Dochter 2 boos omdat 3 en 4 niet wilde volgen, maar veel liever alles, schreeuwend overhoop wilden halen. Geroep getier gescheld gegooi  gestamp  gepits en nog wat meer gebrul en geschreeuw om daarna te eindigen met een hoop geween en deuren geknal! En mama? Die denkt : ach het was toch goed gegaan in de winkel hé.
Gewoon stilletjes 5 kommetjes nemen, de achterin verstopte chips, chocomelkjes, rustig blijven en zachtjes een filmpje op zetten. Boze dochter1 bij de hand nemen en onderweg dochter 2 oprapen zodat dochter 3 en 4 vanzelf volgen. Heel langzaam maakt het gehuil en gebrul plaats voor gesmek en gesmak, in de zetel met een filmpje. En wanneer broer zich naast zijn zus zet en heel gauw wanneer hij denkt dat niemand kijkt haar een kusje en een sorry geeft weet ik dat het goed is. En dat ik nog altijd schatten van kinders heb met gewoon net iets te veel temperament.
En zo zijn na de film al mijn ramen gelapt en kan ik gauw beginnen aan het avondeten nog voor het geroep en getier terug begint.
Zo verlopen onze zaterdagen meestal, toch wanneer de lieve echtgenoot de late en de auto heeft.
En wanneer het maar een vies weertje is. Want anders zitten die bengels buiten, in hun territorium waar veel oorlogen worden uitgevochten, draken worden verslaan en hutten worden verdedigt. Maar dat is voor minder natte dagen of allersinds wanneer er minder snottebellen zijn.

kinderkamertjes

De kinderkamers zijn als eerste klaar, enkel nog een gordijntje op de meiden-kamer.
Broer zijn kamer is een echte jongens kamer geworden. Hij is verzot op het spel minecraft, vandaar al die blokjes.
 en natuurlijk mogen de beestjes aan de muur niet ontbreken,


en dan is er de eerste meisjes kamer, Ze slapen er met 2 op en spelen er meestal met 4. Ik hou niet zo van de disney figuren en wil er vooral voor zorgen dat ze niet te snel uit hun kamer groeien.
 Het roze kastje met vlindertjes is een gewoon kastje van de ikea dat ik heb geverfd  en met een sjabloon mooie grote vlinders op heb gezet, leuk om te doen en niet moeilijk.

Het behangen achter de verwarming verliep niet zo vlot aangezien we geen vak-behangers zijn dus hebben we het op een iets makkelijkere manier opgelost, en zeg nu zelf, het ziet er leuk uit, net alsof het zo hoort!
Het roze nachtkastje is er eentje uit de kringloop dat dochter1 zelf heeft geverfd.

Het poppenhuis is gepimpt met een leuk behangpapiertje. De bureau bestaat uit een tafel (ikea) beplakt met kleeffolie, 2 bovenkastjes(ikea) en een leuke spiegel (lief). Want ieder meisje heeft zowiezo een spiegeltje nodig.
  En dan is er nog de laatste kinderkamer, die van de tweeling. Ze kozen voor een fris bloemetjes behang wat perfect bij hen past.

En natuurlijk mag het fleece dekentje van jip en janneke  niet ontbreken.

En zo kunnen we aan de volgende kamers beginnen maar dat hou ik nog even voor mezelf :)

mmmmm! samen eten

Wanneer je bordje leeg is krijg je dessert, volgens mij een regel die in de meeste huishoudens geldt. Zo ook in ons koninkrijk, met gevolg dat dochter 1, 6 dagen van de 7, geen dessert heeft met enorme krokodille-tranen als gevolg. Maar mama moeke moet werken aan consequent zijn dus deze regel geldt voor iedereen, zelfs voor de echtgenoot, die ook af en toe wel eens een broccoli-bloemetje laat liggen!

poppenkleedjes

Aangezien het bijna sinterklaas is en we naast de 4 dochters ook nog 2 meiden hebben als mete/pete kindjes, ben ik toch al maar begonnen met na te denken wat ik kan maken. Omdat het moeilijk is om coole jongenspoppen-kleding te vinden en ik uit uiterst geheime bron weet dat 1 van de meiden een jongenspop krijgt van klaasje besloot ik me dan maar aan deze te wagen. Als eerste hebben we natuurlijk stoere pamperbroekjes nodig. Na even pinteresten vond ik dit http://www.craftaholicsanonymous.net/guest-blogger-christina-from-2-little.  Het leek me super leuk om te maken en dus begon ik er meteen aan. Even bijpassen en hertekenen en het eerste pamperbroekje was klaar. Morgen komen er nog enkele mega stoere broekjes aan. We zullen dan ook maar meteen op zoek gaan naar de rest van het poppen outfit, want enkel zo een broekje is toch ook maar koud. Maar dat is voor morgen, eerst slapen, want spijtig genoeg moet dat ook soms gebeuren wanneer je mama moeke bent.

pleegdochter 2

Ze is het tweelingzusje van pleegdochter 1 en helemaal het tegenovergestelde van haar zusje. Ze zijn beide van 2009. Pleegzusje 2 is ook een schat van aan kind. Ze is stoerder, feller. Dikwijls een wervelwindje in huis. Stil zitten is dan ook niet 1 van haar specialiteiten. Eten doet ze ook al niet graag. Maar luisteren kan ze als de beste. En dat vindt moeke dan ook heel fijn. ze knuffelt niet graag maar wordt wel graag getroost door een liedje of even op schoot te mogen. Het allerliefste puzzelt ze, en daar kan ze uren mee bezig zijn. Ze zit nu zelfs al aan 70 stukjes! Ja hoor het is een hele speciale kleine meid maar met de juiste aanpak, benadering en zorg, komt het allemaal goed. Zolang we niet buiten haar vakjes gaan en rekening houden met wat ze nodig heeft, is ze zo vrolijk! Ze lacht en danst en zingt als de beste! En zeg nu zelf waarom zou zij zich aanpassen aan de wereld en de wereld niet aan haar?  Dus dat doen we dan ook met alle plezier voor haar, de wereld aanpassen! Niet zo moeilijk als je zou denken hoor. Het zijn 2 schatjes die samen met mijn eigen 3 spruiten de hele wereld verdienen!

pleegdochter 1

Ik ga geen namen van mijn pleegdochtertjes noemen of foto's zichtbaar maken. Maar ik kan je wel zeggen. Het is een schatje! Een lieve meid die steeds voor me klaar staat en helpt. Wanneer ik iets kwijt ben, moet ik het gewoon aan haar vragen en zij weet het wel liggen! Ze houdt van ballerina's en dotjes in haar haren. Ze houdt van eten en dora. Het is een echte lieverd al lukt het samen spelen met de rest niet altijd zo goed maar misschien dat dat nog wel komt als ze wat groter wordt. Of misschien ook niet....en ook dan zou het niet zo erg zijn want je bent wie je bent, en misschien is voor haar, alleen spelen, meer dan voldoende!

Emmelien

En dan is er nog mijn kleine meid, emmelien of lienefien en als ik boos ben gewoon lien. Nu moet ik op haar eigenlijk niet dikwijls kwaad zijn. Het is zo een kindje waar je moeilijk kwaad op kan zijn. Ook al is het soms echt wel nodig. Ze is heel schattig en draait dan ook de meeste mensen als een ware expert rond haar klein vingertje. Ze heeft een ijzersterk karakter met een eigen willetje. En met dat willetje vraagt ze nooit iets, nee, ons emmelienefien die doet gewoon! Wanneer de anderen vragen "Mag ik een koekje?" kan je er zeker van zijn dat lientje er al 1 in haar handje heeft. Ze is ook een expert in bemiddelen en meestal krijgt ze haar voorwaarden wel klaar. Ze is de jongste van de bende maar doet zeker niet onder voor de rest en deelt dikwijls de bevelen uit die de rest dan netjes opvolgt. Ja hoor onze kleine lienefien (of zoals zij zou zeggen: beetje klein, beetje groot) die komt er wel!



Elisabeth

Ons Elisabeth is een echte prinses met net te veel hersentjes dan goed voor haar is. Ze is een meid van 1000 vragen waarop je voor 80 procent geen antwoord kunt geven. Ze houdt van schmink, oorbellen, shoppen en romantische films, en natuurlijk niet te vergeten: op date gaan met vaderlief. Een echte meid dus. Het is het enige meisje uit de hoop waarvoor ik geen kleren mag meebrengen zonder dat ze er bij is. Zo heeft ze onlangs al haar broeken uit de kast gezwierd en de papa zo ver gekregen om met haar te gaan shoppen. Ze kwam thuis met 5 strakke broeken. Want vanaf nu draagt ze alleen nog maar van die smalle broeken zodat ze in haar botjes gaan en passen onder haar strakke bloesjes. Dat beloofd dus voor wanneer ze groter wordt.....kortom is het een lieve, vrolijke, behulpzame meid. Al was ze beter met een handleiding ter wereld gekomen. :)





William

Onze broer is als enige jongen van de kinders ne hele stoere coole vent! Nu maakt hij zijn rol van broer ook wel duidelijk waar, zo verdedigd hij zijn zussen wanneer het nodig is en maakt hij dikwijls ruzie met dochter 1 terwijl de jongste dochter niets verkeerds kan doen bij hem. Zijn kamer is verboden terrein voor meiden (behalve mama want die moet poetsen). Dus echt wel ne coole vent maar dan met een piepklein hartje!


bijna jarig

Binnenkort is de tweeling jarig. En omdat de kinders van dit jaar naar een andere school gaan heb ik toch maar even gepolst bij de schoolpoort-mama's hoe de gewoontes zijn omtrent cadeautjes enzo. Gelukkig worden er gewoon pakjes uitgedeeld of getrakteerd op iets lekkers, je mag zelf kiezen. en die keuze was hier heel snel gemaakt....natuurlijk gaan we iets leuks maken. Na even googlen en pintresten had ik het gevonden, superhelden-maskertjes! Voor elk kleutertje eentje. Het is leuk en handig om die restjes stof op te maken en zeg nu zelf wie wilt er nu geen superheldenmasker! Ik ben er dan ook meteen aan begonnen, 26 maskertjes werden alvast uitgeknipt en embleempjes werden getekend. Er is nog een hoop werk maar zo ver ben ik toch al geraakt. (binnenkort zal ik er een zelfmaak-ideetje van op de blog zetten).
Wanneer de echtgenoot werken is en ik enkel nog maar geluisterd heb naar kinderpraat ga ik steeds graag naar de schoolpoort-mama's (en natuurlijk ook papa's) om gewoon even een volwassen conversatie te voeren al gaat deze meestal ook wel over de kinderen en opvoeden, het doet goed om even in volwassen gezelschap te vertoeven om daarna aan het spits-uur te beginnen. Het spitsuur duurt bij ons van 16 u tot 19 u In die 3 uren wordt er gekibbeld, gegeten, verteld, huiswerk gemaakt,tv gekeken, geluisterd hoe de dag verlopen is, geknuffeld, gebadderd en pyjama's aangedaan, om zo ieder in zijn eigen bedje te belanden. Toch voor even want elke nacht tegen 4 u trippelen de 2 kleine voetjes van de jongste dochter naar ons bedje en voel ik elke nacht haar kleine warme lijfje tegen mij aan. En eigenlijk vind ik dat niet erg. Ook al beweren de meeste pedagogen dat het een groot taboe is om je kleine spruit in je bed te laten slapen, ik geniet er met volle teugen van en zeg nu zelf, ik ken geen ene 16 jarige die om 4 u 's nachts nog bij mama en papa in bed kruipt, dus zoveel kwaad kan het toch niet! Ik geniet er van want het zal snel genoeg voorbij zijn. En de echtgenoot? tja, die moet nog maar heel even wat op schuiven voor de kleine meid met het ijzer sterk karakter. En dan mag hij er nog zo over klagen, ik ben er zeker van dat hij er net als mij ook heel erg van geniet!

ochtend-ritueel

Om al de 5 kindjes op tijd en deftig naar school te krijgen, komt er wel wat bandwerk en ritme aan te pas. Normaal weet iedereen netjes zijn taakjes, van de kleintjes cornflakes geven tot het afruimen van de tafel. Mama Moeke wast de kleintjes en de tandjes worden vlot op een rijtje gepoetst.De kleren, die 's avonds al klaar worden gelegd in nette hoopjes op een vaste plek, worden zelfstandig aangedaan.
Nu, vlak na een vakantie (ook al was deze maar een weekje) lijkt het erop dat AL mijn kinders zichzelf hebben gereset en helemaal niets (en dan bedoel ik echt niets) hebben onthouden van het ochtendritueel! Zo zat de pleegtweeling aan een lege tafel om bediend te worden met de onzichtbare cornflakes die ze normaal moeten klaarzetten, zat dochter1 al in de zetel tv te kijken en emmelienefien, die het ochtendhumeur van de echtgenoot heeft geërfd, lag languit onder aan de trap te brullen omdat ze nog moehoehoe was! En broerlief, die was nergens te bekennen, want opstaan duurt altijd uren bij meneer! En zo begon mijn ochtend met een grote zucht en meerdere bevelen tegelijk uitdelend terwijl er een krijsende kleuterpuber (ja want volgens mij bestaat er niet alleen een peuter maar ook een kleuterpuberteit!) aan mijn been hing! En zo ging de ochtend in een sneltempo voorbij, en was het alweer over 8ten. Jassen aan, kledij controleren, dochter 1 gauw terug sturen om een onderbroek aan te doen want volgens haar is deze maar een optie, bloes omdraaien van zus 4 en bekvechten met de jongste over haar regenlaarsjes en schoolschoenen, om dan overeen te komen dat ze haar zomerschoenen mag aan doen (die oranje stappers staan eigenlijk toch wel leuk onder dat rokje, en kan wel zolang ze maar niet in de plassen loopt, wat waarschijnlijk toch wel het geval gaat zijn) .
Zo iedereen klaar, zus1 boekentas, zus2 boekentas, zus3 boekentas, zus4 boekentas.......broer....... de broer? Die lag nog steeds in zijn warme heerlijke bedje en tja wie kan het hem kwalijk nemen op deze koude november-ochtend vlak na een vakantietje als je gereset bent :)

een begin....

Nu al de kinders eindelijk in dromenland vertoeven, de bokes voor de eerste schooldag na een weekje verlof gemaakt zijn en ik met mijn benekes omhoog in de zetel lig, kan ik eindelijk even een stukje schrijven. Ik heb toch wel een hoop moeten uitzoeken hoe zo een blog eigenlijk werkt, en aangezien het allemaal nieuw is en ik meer ruzie met mijn computer heb dan met de echtgenoot, kan er in de nabije toekomst wel eens wat mis gaan op mijn blogje. Bij deze alvast mijn oprechte excuses.
We zijn nog niet zo lang geleden verhuisd en alles is dus nog nieuw en niet helemaal op zijn plaats. Zo zijn de zetels de laatste weken geregeld verschoven om hun juiste plaats te vinden. Zo vindt dochterlief het belangrijk dat je liggend naar de tv kan kijken terwijl het voor de zoon allemaal wat schuiner mag. En vader moet zijn benen kwijt kunnen waardoor de kleintjes weer klagen dat ze niet genoeg speelruimte op de grond hebben....en zo schoof de zetel van links naar rechts en van voor naar achter, om na een tijdje tot de conclusie te komen dat het dan toch maar beter is om een nieuwe zetel te kopen want de kleur van deze staat hier niet echt. Om maar niet te moeten zeggen dat we het gewoon niet eens worden. En zo gaat het hier in ons koninkrijk de laatste tijd, we kibbelen over behangpapier, fotokaders en lampekappen. Over gordijnen, tafels en opbergdozen, over de garage, de fietsen en de tv en natuurlijk niet te vergeten over de zetel, die met de verkeerde kleur, die ik eigenlijk, stiekem, nooit zo leuk heb gevonden.