de nieuwe tuin

Ze zijn aan de tuin bezig. De lieve echtgenoot en de schoonvader. Het gaat goed vooruit, al hoor ik geregeld een grom en een vloek door mijn open keukenraam. Er zit veel in de grond, in de tuin. Vooral struiken en verschrikkelijke boompjes met grote dikke wortels en daar kan je natuurlijk geen moestuin op beginnen. Er is ook een dikke laag grond-bedekker die overal tussen en onder is gekropen. Volgens mij moet de tuin vroeger best mooi zijn geweest, maar nu is ie verwilderd en loopt alles door elkaar, vooral onkruid. Dus daarmee zijn ze bezig de sterke mannen, alles moet er uit. Want ik wil terug een serre en een moestuin. En de konijntjes en de cavia's moeten hun plekje nog krijgen. Alleen de grote notenboom mag blijven staan. Het hok van thor moet ook weg want hij zit er toch nooit in en daar komt de trampoline en een schommel. Ik wil ook een bloementuintje met wilde bloemetjes maar de echtgenoot wil liever een terras met houten tegels, dat vindt ie gemakkelijk voor het zwembadje in de zomer op te zetten, hij vindt dat die bloemen best in potten kunnen staan op het houten terras. Ik vind dat bloemen in de grond horen maar dat zeg ik hem niet want ergens heeft hij wel gelijk met het houten terras, naast de moestuin en onder de notenboom. dus ik zwijg, hij moet nog stronken weg doen en ik heb bijna over alles in de tuin al mijn zin gekregen. En al is het dikwijls met een gebrom, hij doet het wel die lieve echtgenoot van me. De kippen hebben hun plekje al gekregen en woelen kakelend de grond om.



 Achter in de tuin heeft zoon1 een kamp gemaakt en  dochter1 deed de inrichting. Al de takken die werden afgedaan, werden zorgvuldig als muur geplaatst.Wanneer ook dochter 2 kwam helpen werd de muur al gauw hoger en hoger. Het was prachtig om te zien, hoe ze met hun 3tjes i.p.v. ruzie, netjes samen werkte om hun "huis" voor het donker klaar te hebben. En wanneer het klaar was aten ze er vers appelbrood en pruimentaart, met pruimen geplukt door dochter2. Dat doet me er aan denken, ik wil ook nog een appelboom. Maar dat zeg ik de lieve echtgenoot maar even niet, tot alle stronken eruit zijn. En dan tijdens een stuk vers gemaakt appelbrood vraag ik het hem wel. Lieve echtgenoot, weet je hoe ik het appelbrood nog lekkerder kan maken? Met appeltjes van mijn eigen appelboom! Nog een stukje? Zou dat lukken?

en we zijn bijna klaar met het stuk voor de moestuin, nu nog de andere kant van de tuin en de achter tuin en de hekken en nog zoveeeeeel meer

de lieve echtgenoot!

hard aan het werk aan het stuk waar de moestuin moet komen.

Laat de winter maar komen!


Voila, een eerste maaksel,na de lange 9 maanden, ook al is het maar een kleintje, t'is perfect om er terug in te komen. Het patroon van het eerste mutsje vond ik hier. De gele snorretjes stof had ik nog liggen en de binnenkant is heerlijk warme fleece. En dan de vraag, heb ik mijn overlock gebruikt? Maar natuurlijk niet! Het is nog netjes met mijn oude maatje gemaakt, mijn brother. En ja hoor, zelfs na 9 maanden werkloos in de kast te hebben gestaan is hij nog mijn dikke vriend en ging het stikken alsof ik het gisteren nog had gedaan!

En dan heb je nog het 2de mutsje en ja hoor deze maakte ik op mijn spiksplinternieuwe overlock. Eigenlijk was het heerlijk, al heb ik wel even gevloekt (zonder dat de kindertjes het hoorde natuurlijk) bij het inrijgen van de 4 gigantische klossen garen. Wanneer er daarna nog eens een draad brak en ik helemaal opnieuw moest beginnen, vrees ik dat de buren het zelfs gehoord hebben. en toch vind ik het zalig om gewoon die afgewerkte randen vanonder mijn overlock uit te zien rollen. Bij dit mutsje zitten er wel nog een hoop fouten. Zo trekt het naar 1 kant en ik denk dat dat komt doordat ik de naadwaarde van het patroon niet zo netjes heb gevolgd (zoals wel dikwijls gebeurt). En natuurlijk moet ik nog een hoop leren van de overlock. Nu staat ie heerlijk te pronken naast de oude naaimachine om evenveel gebruikt te gaan worden! Ik heb er allersinds zin in!
De sterretjes stof komt van bij juffertje uil en is tricot en de binnenkant weer de heerlijk zachte fleece, deze heb ik eens een keer in de kringloop op de kop kunnen tikken met het gedacht, die ga ik ooit nog wel eens kunnen gebruiken. Het patroontje komt uit de ottobre 6/2014. En zo lijkt mijn lief mannetje op een kleine tovenaar!












eindelijk terug!

Oh wat is het lang geleden! Zelfs een hele zwangerschap lang! En wat ben ik blij dat ik de draad terug kan oppakken en terug van alles met jullie kan delen! Als eerste is mijn klein ventje geboren, Benjamin, een schat van een kind. De grote broer is reuze blij dat hij er is, en kan niet wachten om zijn broertje te laten lachen met "buikscheetjes". Grote zus 1 en Grote zus 2 zijn omgeschakeld van poppenmoedertjes naar echte mamaakes! Hun klein broertje wordt gepakt, geknuffeld, gezoend en rond gedragen. En wat een geluk dat, dat kleine mannetje dat best prima vind. Nu, was dat niet zo geweest, denk ik dat de voormalige poppenmoedertjes er zich niet veel van zouden hebben aangetrokken, en dat de grote mama (ik dus) haar plaats terug zou moeten opeisen. Maar voorlopig gaat het best en vind de grote mama en de kleine uk het prima. En zo krijg ik af en toe terug de kans om achter de pc te kruipen en veeeeeeeel belangrijker, achter mijn naaimachientje! oh wat heb ik dat zo gemist!

 Omdat mijn zwangerschap zo moeilijk was geweest en de bevalling alles behalve optimaal,kreeg ik van de allerliefste echtgenoot een presentje. Ik dacht meteen aan een boeketje bloemen of een boekenbon want eigenlijk is de lieve echtgenoot helemaal niet zo romantisch. Wanneer ik,bijvoorbeeld, een cadeau wil voor mijn verjaardag, leg ik op voorhand overal in het huis briefjes neer met tips, of maak ik op onze gezamenlijke pinterest een mapje aan met (heel duidelijk, anders heeft ie het niet door) "mama wil dit!" en dan lukt het best voor de lieve echtgenoot om me te verrassen.En nu  kreeg ik van hem een pakje zonder tips of duidelijke aanwijzingen. Hij kwam terug met een grote zware doos! en ja hoor, deze keer was ik echt verrast, binnen in die grote doos zat een spiksplinternieuwe  overlock! Het leek wel kerstmis en sinterklaas ineen. Wat een lieverd toch die man van mij.
En zo kroop ik achter mijn overlock en...... zette hem terug opzij want ik durf het nog niet. Het lijkt raar, maar ik ben bang het niet te kunnen. Dus nu staat ie daar, te pronken, een prachtig ding. En ik meen het! Vandaag ga ik hem uitproberen, of misschien nog 1 mutsje, op mijn naaimachientje, om er terug in te komen, maar daarna....Het gaat me best lukken :)