mam, mag ik up-loaden?

"Mam, mag ik dit up-loaden?" Vraagt de oudste zoon zonder op te kijken van zijn computerscherm. Ik kijk even naar de echtgenoot maar die staart al even geconcentreerd naar een scherm.
Euhm......ik rek even tijd om over mijn antwoord na te denken want ik heb er geen idee van. De zoon kent meer van computers dan mij.
In onze tijd hadden we nog geen......
"Mama, mag ik? Want dan heb ik je gsm nummer nodig!" Onderbreekt de zoon mijn gedachtegang. Mijn gsm nummer dat ken ik,  0486....en dan realiseer ik me dat het wel eens geld kan kosten dat up-loaden.
"Kost het geld?" Vraag  ik.
 Ik zie de zoon zuchten vanachter zijn scherm want hij weet wat er gaat komen.
" Nee", zegt hij.
"En van wie weet je dat het geen geld kost?"
 Hij bevestigd het met de naam van zijn kameraad.
Maar hoe eet het kameraadje het?
" Mama, het kost geen geld!" Zegt de zoon nu nog ongeduldiger.
 Ik frons mijn wenkbrauwen en zoek hulp bij de echtgenoot maar die doet nog steeds alsof hij druk bezig is.
" Oké dan." De zoon laat een opgeluchte zucht horen,
0486..... En als dat vriendje het nu eens aan zijn ouders heeft gevraagd en die ouders kennen net zoveel van computers als ik, en dat vriendje zei ook dat hij het van een vriendje wist en......ineens zag ik een peperdure gsm-rekening voor mijn ogen verschijnen.
" Ik ga eerst even de vriendin bellen of het wel kan" zeg ik en laat een met zijn ogen draaiende zoon aan de tafel zitten en bel de vriendin,
Die zegt me dat ze er ook niets van kent en we kletsen even voordat ze me het nummer van haar zus geeft want die weet het vast wel en zo bel ik naar de zus van de vriendin. Zij weet het ook niet, maar heer man weet het vast wel alleen is hij er even niet dus besluiten we te praten tot hij thuis zou komen. Maar het duurt wat lang en ze geeft me de nummer van haar man want dat gaat sneller en zo kom ik bij de man van de zus van de vriendin uit, die me weet te vertellen dat het helemaal niets is wat de zoon wil doen en dat ik het met een gerust hart mag toelaten, en dan geeft hij me nog wat termen en informatie waar ik wel voor moet opletten. En ik zeg ja en oké en goed maar eigenlijk begrijp ik er niets van en zeg hem dat ik anders wel gewoon even naar hem bel als er nog eens iets is want dat gaat sneller en ik heb zijn nummer nu toch. Hij moet er even mee lachen en vindt het goed. Zo! doe maar! Zeg ik, fier op mezelf, wanneer ik de telefoon neer leg. Maar de zoon zit niet meer achter zijn scherm. En de lieve echtgenoot moet lachen. "Nu kost dat up-loaden toch nog geld!" Zegt ie. Ik kijk hem aan, "nee nee" zeg ik zeer wijs "t'is gratis."
" Behalve als je er telkens meer dan een uur voor moet bellen!" Grinnikt de echtgenoot.