tag:blogger.com,1999:blog-7735074640273854712024-03-13T11:10:08.402+01:00theekransjes en superheldenAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.comBlogger102125tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-36237255856902017352017-05-09T10:46:00.002+02:002017-05-09T10:46:45.851+02:00over een moestuinplan!, het schoolfeest! en oud zijn?Het mooie weer mag ondertussen wel komen. Tussen de buien door heb je hier en daar een klein waterig zonnetje. Nu groeien de plantjes gelukkig goed en hoeft het water uit de tuinslang enkel nog maar in de serre gebruikt te worden. Dat levert weer extra tijd om de rest van de tuin aan te leggen en veel lijstjes te maken met wanneer en waar, welke groentjes dit jaar moeten komen. En de lieve echtgenoot mag weer wat tuin-bakken bij maken, voor meer aardbeitjes, want die waren vorig jaar zo snel opgegeten, dat zelfs de vogels geen kans hebben gekregen om ze te pikken. Ook de bessen struiken zullen dit jaar voor de eerste keer vruchten geven en aan de pruimenboom hangen zoveel bloesems dat de hele straat er pruimentaart van gaat kunnen maken. De grote serre is naar de buurman verhuist, want eigenlijk heb ik die amper gebruikt, en in de plaats daarvan zijn er 2 kleine serrekes gekomen, waar nu de pompoenplantjes heerlijk zijn aan het groeien. Erna zet ik er tomaatjes in. Ook op pinterest is het tuinalbum grondig bijgevuld en niet enkel door de lieve echtgenoot of mezelf. Ook de kinderen hebben zich er op uitgeleefd en alle soorten (vaak veel te grote) speeltoestellen en boomhutten gepind die ze heel graag zouden willen. dus ook de regendagen zijn goed benut. Zo heeft de kleine Emmelien een prachtig moestuinplan opgesteld, met alles wat zij lekker vindt. Alleen zaten er ook worteltjes in haar tuintje, en die lust ze niet. Wanneer ik haar ernaar vroeg had ze meteen een antwoordt klaar. Op haar moestuinplan was ook een huisje getekend, en dat was het konijnenhok, vlak naast haar tuintje met worteltjes, want konijntjes houden van worteltjes. En dat is natuurlijk een goede reden om ook worteltjes te laten groeien. Tja een konijntje, ik mis het wel en heb ook wel wat stukken gras waar niet of moeilijk gemaaid kan worden het zou dus wel handig zijn, zo een schattig nijntje, of misschien beter 2 want alleen is ook maar alleen. Maar dan wel in een dicht hok, zodat de vos of marters er niet aankunnen en liefst van hetzelfde geslacht. En de echtgenoot, die slaat een diepe zucht en zegt dat hij het hok dan wel zelf maakt, samen met de oudste zoon, want dat doen ze graag.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-f5VVECkSapw/WRGBxMzh3XI/AAAAAAAAAqw/x6uvP92WVo4hwrKM3m0hi0mQNqFenBgSACLcB/s1600/20170509_103306%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://4.bp.blogspot.com/-f5VVECkSapw/WRGBxMzh3XI/AAAAAAAAAqw/x6uvP92WVo4hwrKM3m0hi0mQNqFenBgSACLcB/s320/20170509_103306%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
En zo is iedereen tevreden en draait ons gezinneke op volle toeren. Zelfs met een puber, een bijna puber, een heerlijk nonchalant dametje van 7 en een over actief peutertje. Heerlijk, alleen mag de zon zich meer laten zien, zodat ze buiten kunnen ravotten.<br />
<br />
Ook het schoolfeest van de zeppelin, de kindertjes hun school, komt er weer aan. En omdat we elk jaar een handje helpen, mag ik een uilenpak maken en vossen staarten. Vossen en bever maskers moeten er ook zijn. Sterren werden uitgesneden en natuurlijk de maan, want de kinderen hebben leuke ideeën gegeven waar meteen een prachtig toneelstukje uit voort vloeide. Ik had zelfs nog amper werk om het een geheel te laten worden. Er kwamen stoere gedachten uit over raketten en katapulten, met sterren, dieren en vriendjes. Over alleen zijn en elkaar helpen. Eigenlijk is het een echt leuk verhaal geworden, wanneer het schoolfeest gepasseerd is zal ik het hier eens op mijn blogje neerpennen. Omdat mijn kindertjes naar een freinet school gaan, mogen ze alles (met een beetje hulp) in elkaar steken en vloeit het hele schoolfeest voort uit hun gedachten en knutselen. Het is leuk om te zien hoe zelfs de kleinste kinderen zo een leuke ideeën kunnen brengen, ze kunnen meer dan je denkt met zoveel verschillende talenten in 1 klas. Nu blijft het natuurlijk voor elke 6-7-8 jarige moeilijk om teksten vanbuiten te leren. Dus maakte we van het toneelstukje een stom toneelstuk, zoals een stomme film. En mogen de kinderen alles uitbeelden, dat is zoveel gemakkelijker dan zinnetjes onthouden. Ons Emmelientje kwam thuis en zei: "mama we gaan een idioot toneelstuk doen, je weet wel zoals van die idiote films van vroegen toen jij klein was!"<br />
Mmmmm, er was zoveel fout met die zin, als eerste ben ik echt niet zo oud, dat er in mijne tijd stomme films waren. Alleen denken mijn kinderen dat ik ongelooflijk oud ben. Zo zei de oudste zoon een tijd terug, toen hij mee deed in een toneelstuk van Charles Dickens, bij het kleren passen, mama dus dit droegen papa en jij vroeger. En mocht ik van de hippe, bijna puber dochter onlangs geen witte sportschoenen kopen omdat er blauw met rode streepjes aan de zijkant zaten, (wat ik eigenlijk heel retro vond) want daar was ik veeeeel te oud voor. Ach ja, later zullen ze zelf van die kindertjes hebben en zal ik naast hen staan grinneken als een echt oud dametje met de woorden, jullie vroeger zeiden ook.....Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-32184674349125803762017-04-28T12:55:00.001+02:002017-04-28T12:55:57.654+02:00terug van weggeweest: met een heerlijk recept.Wanneer de lieve zus, met het nog lievere dochtertje, vroeg wanneer ik terug zou gaan bloggen, en ik daar als standaard antwoord op gaf: "ach ik heb zo weinig tijd", wist ik dat het niet juist was, al is het wel waar. Nu, gelukkig kan je tijd maken. Ik heb daar een heerlijk recept voor gevonden. Of ik het wil delen? Natuurlijk:<br />
<br />
<i>Als eerste roer je je peuter, kleuters en andere kotertjes hun beddeke in, je kan dit ook vervangen door een klein bevel even alleen te spelen.</i><br />
<i>Daarna voeg je 100 gr, lieve echtgenoot geef mij die computer nu maar even, toe.</i><br />
<i>Dat gaat ongeveer voor een uurtje op "niet storen" graden en voila, t'is klaar.</i><br />
<br />
Of dit recept altijd lukt, daar vrees ik voor. Dat zal je zeker meerdere keren moeten uitproberen. Maar het smaakt zeker en vast goed. En het voordeel is dat je er steeds beter in wordt.<br />
<br />
Hier gaan de oudste kinderen gelukkig graag naar school en is er enkel nog mijn klein mannetje thuis. Nu is dat kleine ventje echt tot alles in staat en raast door het huis vol zelfvertrouwen en deugnieterij. Zo een nummertje 4 is zeker niet te onderschatten. Zijn standaard woordje voor alles is de oerklank EUH! en het liefste wat hij doet is alle deuren sluiten, of je er nu met je hand, hoofd of arm nog tussen zit of niet. Die deur MOET toe. Dat "moeten" van hem is heel doeltreffend in de meeste gevallen en daar bedoel ik mee dat wanneer hij een koek of iets anders echt MOET, zal hij er ook voor zorgen dat hij het krijgt. Het woordje nee, staat niet in zijn vocabulaire. Maar het is zo een heerlijk ventje. Dan rijdt ie op zijn auto'tje van de ene kant naar de andere kant van het huis en o'wee wanneer je niet snel genoeg weg bent. Hij moet overal bij zijn, ook op het toilet, (zoals de meeste peuters) negeert hij resoluut het potje om de wc-klep dicht te kunnen doen, terwijl je er nog op zit. Ja daar is zijn, alles moet dicht, ding weer. En door zijn heerlijke eigenwijsheid maakt het hem niks uit of jij er nog opzit of niet dat ding zal en moet dicht! en het lukt hem keer op keer, want ik ga netjes telkens weer van de wc af wanneer ik klaar ben, en dan gaat het dicht. Ja, zo een peuter brengt echt leven in huis, en neemt ook wel af en toe wat leven weg. Zo zijn mijn jonge kiemplantjes voor de moestuin heerlijk om te plukken geweest, en kan je zo fijn spelen met de aarde van de tomatenplantjes die nog niet naar buiten mochten verhuizen. Gelukkig hebben de tomaten plantjes het overleeft, de kiemplantjes daarentegen....<br />
Hij is ook erg vastberaden dat kleine mannetje van me, dat heeft hij van zijn vader, wanneer hij op school wil blijven zal je dat zeker horen, of met een klein karretje in de winkel wil rijden net wanneer je niet veel tijd hebt, zal hij voet bij stuk houden om het ook te krijgen. Het gebeurt dus wekelijks dat ik meer weg heb van een boerin met een kruisend varkentje onder mijn arm dan van een liefdevolle mama met een welopgevoede zoon.<br />
wanneer ik de lieve echtgenoot erover inlicht, zegt hij steeds hetzelfde, Ach de andere zijn toch ook oké geworden. Komt wel goed. Dus aan die raad heb ik ook al niet zo veel. Gelukkig heb ik de oplossing voor alle mama's met uiterst lieve speenvarkentjes van zonen. Winkel wisselen! Ik ga dus nooit en dan bedoel ik echt nooit in dezelfde week (liefst 2 weken) naar dezelfde winkel. Dus op maandag spring ik de AH binnen met mijn krijsend varkentje al meteen onder mijn arm gekneld, zo hoef ik de moeite niet te doen om hem op te rapen van de vloer wanneer hij geen balletje (granaatappel) krijgt en loop met sierlijke pas (of hoe sierlijk het ook kan zijn met zo een kleintje onder je arm) door de winkel en knik af en toe begrijpend naar de geïrriteerde andere (meestal oudere) mensen en zeg dan ach hij is niet in zijn doen vandaag, zo doet hij anders NOOIT.<br />
Wanneer ik in de volgende dagen weer in de winkel moet zijn dan neem ik gewoon een andere winkel en doe hetzelfde ritueel. En daarna weer een andere. Bij deze dus de winkelwissel truc. En nu hoor ik jullie zeggen, waarom zet ze dat jongetje niet gewoon in de winkelkar? Wel dat heb ik geprobeerd, al vindt mijn allerliefste ventje de winkelkar eerder een klimparadijs, en ben ik uiteindelijk een krijsende peuter aan het vasthouden onder mij arm, terwijl ik de kar duw, en zou ik een derde arm nodig hebben voor de boodschappen richting kar te krijgen.<br />
Wat ik ook wel doe is internet shoppen, dan hoef ik het enkel nog af te halen, zonder gedoe en stress.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-cPoA7XBMOPU/WQMfEkTJ7SI/AAAAAAAAAqg/eFnQGS2Se6I74voMHjWuwlDWysip5yBnACLcB/s1600/20170408_142944%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-cPoA7XBMOPU/WQMfEkTJ7SI/AAAAAAAAAqg/eFnQGS2Se6I74voMHjWuwlDWysip5yBnACLcB/s320/20170408_142944%255B1%255D.jpg" width="180" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Maar mijn kleine lieverd is echt een heerlijk mannetje, net als de andere kindertjes. En stiekem ben ik aan het denken dat het binnenkort tijd wordt voor een nummertje 5. Geen van onszelf want dat zwanger zijn zie ik nooit meer zitten. Maar terug een pleegkindje, kan er zeker bij.<br />
Wordt vervolgt.........Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-54965092100405497952016-04-21T14:00:00.000+02:002016-04-21T14:04:42.039+02:00mam, mag ik up-loaden?"Mam, mag ik dit up-loaden?" Vraagt de oudste zoon zonder op te kijken van zijn computerscherm. Ik kijk even naar de echtgenoot maar die staart al even geconcentreerd naar een scherm.<br />
Euhm......ik rek even tijd om over mijn antwoord na te denken want ik heb er geen idee van. De zoon kent meer van computers dan mij.<br />
In onze tijd hadden we nog geen......<br />
"Mama, mag ik? Want dan heb ik je gsm nummer nodig!" Onderbreekt de zoon mijn gedachtegang. Mijn gsm nummer dat ken ik, 0486....en dan realiseer ik me dat het wel eens geld kan kosten dat up-loaden.<br />
"Kost het geld?" Vraag ik.<br />
Ik zie de zoon zuchten vanachter zijn scherm want hij weet wat er gaat komen.<br />
" Nee", zegt hij.<br />
"En van wie weet je dat het geen geld kost?"<br />
Hij bevestigd het met de naam van zijn kameraad.<br />
Maar hoe eet het kameraadje het?<br />
" Mama, het kost geen geld!" Zegt de zoon nu nog ongeduldiger.<br />
Ik frons mijn wenkbrauwen en zoek hulp bij de echtgenoot maar die doet nog steeds alsof hij druk bezig is.<br />
" Oké dan." De zoon laat een opgeluchte zucht horen,<br />
0486..... En als dat vriendje het nu eens aan zijn ouders heeft gevraagd en die ouders kennen net zoveel van computers als ik, en dat vriendje zei ook dat hij het van een vriendje wist en......ineens zag ik een peperdure gsm-rekening voor mijn ogen verschijnen.<br />
" Ik ga eerst even de vriendin bellen of het wel kan" zeg ik en laat een met zijn ogen draaiende zoon aan de tafel zitten en bel de vriendin,<br />
Die zegt me dat ze er ook niets van kent en we kletsen even voordat ze me het nummer van haar zus geeft want die weet het vast wel en zo bel ik naar de zus van de vriendin. Zij weet het ook niet, maar heer man weet het vast wel alleen is hij er even niet dus besluiten we te praten tot hij thuis zou komen. Maar het duurt wat lang en ze geeft me de nummer van haar man want dat gaat sneller en zo kom ik bij de man van de zus van de vriendin uit, die me weet te vertellen dat het helemaal niets is wat de zoon wil doen en dat ik het met een gerust hart mag toelaten, en dan geeft hij me nog wat termen en informatie waar ik wel voor moet opletten. En ik zeg ja en oké en goed maar eigenlijk begrijp ik er niets van en zeg hem dat ik anders wel gewoon even naar hem bel als er nog eens iets is want dat gaat sneller en ik heb zijn nummer nu toch. Hij moet er even mee lachen en vindt het goed. Zo! doe maar! Zeg ik, fier op mezelf, wanneer ik de telefoon neer leg. Maar de zoon zit niet meer achter zijn scherm. En de lieve echtgenoot moet lachen. "Nu kost dat up-loaden toch nog geld!" Zegt ie. Ik kijk hem aan, "nee nee" zeg ik zeer wijs "t'is gratis."<br />
" Behalve als je er telkens meer dan een uur voor moet bellen!" Grinnikt de echtgenoot.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-ovGkkDpCLvI/VxjBuy7LcrI/AAAAAAAAAps/b0ieYX3A7AU44WO44EXo2QiBg5x5LVkmgCKgB/s1600/d9119bd61b5fdb8a947591683ebd4d1b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-ovGkkDpCLvI/VxjBuy7LcrI/AAAAAAAAAps/b0ieYX3A7AU44WO44EXo2QiBg5x5LVkmgCKgB/s1600/d9119bd61b5fdb8a947591683ebd4d1b.jpg" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-35292919420645061802016-03-31T10:10:00.000+02:002016-03-31T10:10:02.465+02:00De kleinste broer op zijn 8 maandenvan voor naar achter, van voor naar achter. De kleine broer schommelt op handjes en knietjes en roept, schreeuwt en brult. Huilen doe je niet, nee je roept je frustraties in jouw eigen taaltje uit. Help ik wil meer dan ik kan. De kleine man wil kruipen, naar achteren gaat dat al aardig maar naar voor is het nog te moeilijk. Het is dan ook niet makkelijk wanneer je de jongste bent en de anderen heerlijk overal naartoe gaan en jij gewoon moet blijven zitten met dat speeltje net buiten hand bereik. En dan moet je roepen. Meestal reageert er wel iemand van de zussen of broer om een handje toe te steken en dan wordt je aangemoedigd om te kruipen. Het wordt voor gedaan en er wordt geklapt wanneer je op je knietjes zit, alleen lukt het nog net niet. Al die aandacht vind je heerlijk en zo probeer je het keer op keer. Je bent een echt doorzetterke (dat beloofd) En dan val je 's avonds na zo een zware dag uitgeput in slaap om in het midden van de nacht terug op mama te gaan roepen omdat je tandjes pijn doen. Want deze zijn ook alweer in aantocht. Er worden dan ook maar meteen gezonde ijsjes voor je gemaakt van appel en meloen. Dat koude ijs doet goed aan je tandvlees en verzacht de pijn voor eventjes. Het is niet gemakkelijk om 8 maanden te zijn.<br />
<br />
De honden zijn je allerbeste vrienden waarmee je je boterhammekes graag deelt, en ook al krabt poes geregeld toch krijg je steeds een lach op je gezicht wanneer hij in de buurt is. Meneer cavia is leuk om naar te kijken al houden we hem wel uit de buurt van je snelle handjes. Wanneer je buiten mag slapen als mama in de tuin werkt kijk je steeds even naar de kippen voordat je in slaap valt Net als de kleinste zus zie je erg graag dieren en zij jou ook.<br />
<br />
En zo word je razend snel groot en wij mogen er van genieten. Je groeit ook hard. Ik kan je niet bijhouden met kleren maken. Dus maak ik wat maten groter. Zo ligt er al een week het patroontje van een jasje klaar om geknipt en genaaid te worden. Zo een jasje dat toch nog dik genoeg is om de eerste lente dagen door te komen maar niet meer zo dik als een winterjasje. DE ikea kinderstoel (zo een witte plastieken) is naar de moestuin verhuisd zodat je kan kijken en spelen terwijl de plantjes worden ingezet. Ja hoor, je amuseert je wel, mijn knap klein mannetje. En ondertussen knuffel je, ween je nog steeds bij vreemden en kan je zwaaien. Geef je zoentjes met open mond en roep je wanneer je zussen en broer capoeira doen want dat klinkt zo goed in die zaal. Je houdt van eten en alles pletten met je handjes. De haren van iedereen die te dicht bij komt worden kordaat uitgetrokken door je grijpgrage handjes. Je vindt het heerlijk om op de piano te spelen met je zussen en je papa te helpen op zijn gitaar. Oh je wordt zo snel groot!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-NChLAAXG95c/VvzbIVYMniI/AAAAAAAAApQ/n2G_-X8nEkgzyi5-4IdLJNC40tSsOIVGw/s1600/284910_1062507967104513_2183446335186006064_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-NChLAAXG95c/VvzbIVYMniI/AAAAAAAAApQ/n2G_-X8nEkgzyi5-4IdLJNC40tSsOIVGw/s320/284910_1062507967104513_2183446335186006064_n.jpg" width="180" /></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-25633816850857565622016-03-16T10:40:00.003+01:002016-03-16T10:40:24.978+01:00het eerste lentezonnetjeHet zonnetje schijnt, de honden die heel de winter de zetels inpalmden zijn nu niet meer binnen te houden en ook poes ligt heerlijk voor het raam te genieten van de eerste zonnestralen. De kinders krijgen terug wat blos op hun wangen en de kleinste uk wordt luid kirrend buiten te slapen gelegd.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-8JTYxkWyqEs/VukpKNa8jBI/AAAAAAAAAo4/eypy-olywzcevCSUBb5a5c-t2kvNwD_iA/s1600/20160219_141310%255B2%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-8JTYxkWyqEs/VukpKNa8jBI/AAAAAAAAAo4/eypy-olywzcevCSUBb5a5c-t2kvNwD_iA/s320/20160219_141310%255B2%255D.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
Het is nog koud dus de jassen moeten aan. Enkel op de trampoline mogen ze even uit, anders is het echt wel erg warm. De spelregels van de tuin worden nog eens herhaalt want na zo een lange winter is er niet veel overgebleven van de regels. Zo wordt de kleinste meid al meteen terug geroepen uit het topje van de klimboom, en worden alle kindertjes inclusief buurmeisjes en buurjongen op de regels gewezen. We klimmen niet hoger dan die tak en in de moestuin moet het poortje steeds toe, schoenen uit op de trampoline en niet in het patattenveld scheppen, ook de bloemetjes groeien liever in de tuin bij hun vriendjes dan in een potje alleen op de kast. Maar vooral, maak je heerlijk vuil, speel, klim, klauter, maak kampen, pak de handschoenen en werk mee in de tuin, proef van de bloemetjes in het eetbare perkje en ruik aan de kruiden, maak zandtaartjes en kleur de mooiste tekeningen met stoepkrijt! Zeul maar rond met broertje, het wordt mooi weer! Wat is de (bijna) lente heerlijk. De deuren worden open gezwierd en de verwarming gaat pas 's avonds op.<br />
We hebben wel een tegenslag gehad, onze kippen hebben bezoek gekregen van meneer vos en zo zijn er 4 lieve knuffelkippen minder. En omdat meneer vos de weg naar ons tuintje nu weet moesten de konijnen zo snel mogelijk herplaatst worden. Ze zouden ongelukkig zijn in een hok en van hun springvrijheid beroven wou ik zeker niet. Konijnen horen te springen, graven en rennen, en daarvoor krijg je knuffels in de plaats. Dus in een hok zetten was voor ons allemaal geen optie. En zo moesten ze naar een nieuw gezinnetje en wel zo snel mogelijk voordat meneer vos terug passeerde. Diezelfde avond vonden we een goede thuis voor de 2 konijnen, ze kregen een groot stuk om te springen en een heerlijk warm hok. En we mogen steeds gaan knuffelen. De kinderen kregen een belangrijke les. Altijd in het welzijn van je diertjes denken! En hoe klein onze kleinste meid ook is en hoe graag ze knuffelt met haar konijnen, ook zij maakte al snel de juiste beslissing. Ze horen niet in een hok, maar wel op een veldje waar ze kunnen spelen en springen en er moesten kindertjes zijn die ze elke dag zouden knuffelen. Gelukkig waren die er, en een lieve mama dus perfect voor onze konijnen. Na wat traantjes en nog een laatste knuffel vertrokken onze 2 reuzen naar hun nieuw huisje. En nu zijn we dus buiten dierloos. En dat voelt niet goed, mijn groenteresten werden naar een leeg hok gebracht uit gewoonte. En ineens waren de eitjes voor de pannenkoeken op! Nee er moesten nieuwe kippen komen en een deurtje voor nachthok zodat meneer vos er niet in kan! En zo gaan we vandaag naar red een legkip in Tongeren en zullen 6 lieve kippen onze tuin terug opfleuren en wanneer ze hun veren kleed terug hebben en zich terug kip i.p.v. legmachine voelen zullen wij weer eitjes mogen smullen! Konijntjes nemen we niet meer maar binnenkort gaan de cavia'tjes terug naar buiten, wanneer het terug wat warmer is en misschien nog een ander diertje, of een bloementuintje met een zandbak. We zullen wel zien. Ondertussen wordt mijn moestuinplannetje door de kinderen bekeken en uitgedokterd, zodat de plantjes op de juiste plaats komen te staan, voorjaarsbloeiers worden gepland en de mobiele serres gevuld met bakjes vol zaad.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-HOJsAh3Jib4/Vuko2050xII/AAAAAAAAAo0/a2nh5QiKrO4LyktHP7FS0IECVUK3WTQlg/s1600/20160316_103223%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-HOJsAh3Jib4/Vuko2050xII/AAAAAAAAAo0/a2nh5QiKrO4LyktHP7FS0IECVUK3WTQlg/s320/20160316_103223%255B1%255D.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
<br />
Het patattenveld omgeploegd en de patatjes krijgen kiemen. Er steekt veel tijd in de moestuin, niet enkel het planten en verzorgen maar ook het tekenen, plannen en bestuderen is leuk om te doen.<br />
Ondertussen is de lieve echtgenoot aan de zolder aan het verder werken en krijgt het eerste meidenbed al wat meer vorm.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-6RKlglf_WDg/Vuko2he7vBI/AAAAAAAAAow/4qhWT-CKYgooR0MTRQNcTFibS3rvM1PZQ/s1600/20160306_150338%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://1.bp.blogspot.com/-6RKlglf_WDg/Vuko2he7vBI/AAAAAAAAAow/4qhWT-CKYgooR0MTRQNcTFibS3rvM1PZQ/s320/20160306_150338%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
De oudste zoon vind het heerlijk om met de overschot hout van papa van alles ineen te knutselen en de oudste dochter zit nog steeds met haar neus in de boeken, lezen en schrijven, nu alleen wat meer in het zonneke. Het kleinste lopend spookje haalt nog steeds de gekste stunten uit en oefent volop haar capoeira en de allerkleinste spruit begint zijn zus na te doen en probeert uit alle macht te kruipen, al lukt dat nog niet zo best. Maar met wat aanmoediging van de zus probeert ie het steeds opnieuw en opnieuw. Wedden dat het binnenkort lukt!<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-42825872889271378402016-02-01T09:50:00.000+01:002016-02-01T10:00:58.334+01:00De eerste verjaardag van 2016<br />
<br />
De eerste verjaardag van het nieuwe jaar is een feit. Onze pittige prinses wordt 8 jaar en wanneer ze deze ochtend op stond zongen we van: lang zal ze leven. En de prinses genoot van alle aandacht. Daarna deed ze pakjes open want bij een verjaardag horen cadeautjes ook al is het half 7 in de ochtend. "Mogen we nu ook taart als ontbijt?" vroeg de kleinste lekkerbek. Nee, taart als ontbijt nog net niet maar straks wel, want dan worden er kaarsjes uit geblazen. Je wordt nu ook maar 1 keer 8 jaar. Dus dat mag gevierd worden. En dan moeten we ons haasten en lopen we allemaal door elkaar om nog op tijd aan de schoolbus te zijn. Zo begon onze verjaardag-dag vandaag. Ook kreeg het feestvarken uitdeel-pakjes mee naar school en omdat er nog 2 feestvarkens in de klas zijn moest ik geen taart bakken (en dat vond ik helemaal niet erg) want hun mama zou voor lekkere cupcakes zorgen!<br />
Als uitdeel cadeautjes maakte ik, samen met de jarige, boekenleggers. Want de jarige leest graag, ze leest zo graag dat ze aan't sparen is voor een tablet om boeken op te kunnen lezen! Geen e-reader want ze wil ook op bingel kunnen en natuurlijk, niet te vergeten, haar verhaaltjes kunnen schrijven.<br />
Ik haakte sterretjes en de achterkant werd vilt. De houten stokjes komen van de grote broer uit het spel stick storm. En Elisabeth deed er stof rond. De sterretjes werden er door het kleinste dametje op gezet en zo gingen ze, samen met de zelf geschreven papiertjes, in een zakje. Klaar om uitgedeeld te worden.<br />
Oh ja, voor de juf werd het een "boeken-slang". Want een juf heeft ook heel veel boeken hoor!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-fzNc3UM6jyM/Vq8TwVnXfAI/AAAAAAAAAoQ/PPxq9QMUBz4/s1600/20160131_144521%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-fzNc3UM6jyM/Vq8TwVnXfAI/AAAAAAAAAoQ/PPxq9QMUBz4/s320/20160131_144521%255B1%255D.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-QQKIbDODUVs/Vq8T0Uwwy3I/AAAAAAAAAoY/-MW5me4hcgI/s1600/20160131_144615%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://2.bp.blogspot.com/-QQKIbDODUVs/Vq8T0Uwwy3I/AAAAAAAAAoY/-MW5me4hcgI/s320/20160131_144615%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-zDTyLNSA6S4/Vq8T6L4fuyI/AAAAAAAAAog/1VfS7m2XUdI/s1600/20160131_144628%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://3.bp.blogspot.com/-zDTyLNSA6S4/Vq8T6L4fuyI/AAAAAAAAAog/1VfS7m2XUdI/s320/20160131_144628%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-41310063839545159642016-01-10T12:23:00.001+01:002016-01-10T12:26:24.923+01:00van een pijnlijke knie tot een heel trage elektricienDe lieve echtgenoot is moe. Hij staat met de nacht. Normaal vindt ie het niet erg om's nachts te werken want dan ziet hij zijn kindertjes veel. Maar nu heeft hij pijn aan zijn knie.<br />
"Je moet er maar eens mee naar de dokter, een knie heb je best wel nodig, zonder kan je nu eenmaal niet". Zeg ik met een heel serieus gezicht. De echtgenoot kijkt me even aan alsof ik van een andere planeet ben en i.p.v. hem eerst te zeggen dat ik in vrede kom, een belachelijke opmerking over zijn knie maak. "T'is toch waar", zeg ik nu iets gefrustreerder, "zo een knie is niet iets wat je zo maar vervangt!"<br />
De lieve echtgenoot bromt even iets over dat hij wel een knie-band zal aandoen en maar wat harder moet trainen. Hij denkt nog steeds dat alles kan opgelost worden door training en verstevigen van spieren. Heel even wil ik in discussie gaan, maar zie dan dat de echtgenoot echt moe is en geef het maar op. Want wanneer hij niet naar de dokter wil gaan, dan gaat hij ook niet. Net zoals toen met zijn voet, daar heeft hij ook een jaar mee gelopen en toen moest hij onder het mes en lag een half jaar uit. En dat wil ik niet meer. we hebben nog veel te veel te doen en werken is belangrijk zeker als je goed werk hebt dat je graag doet zoals de echtgenoot. Dan moet je dat zien te houden. Ik vraag me af hoe het gaat zijn als we samen bejaard zijn, zal ik hem dan nog steeds naar de dokter moeten sleuren of zal hij dan voor elk kuchje in de wachtzaal zitten? Mijn schoonvader heeft dat ook, hij gaat ook niet veel naar de dokter en daar kan ik dan toch nog wat leren van de schoonmoeder want naar haar luistert de schoonvader en de lieve echtgenoot wel. Stiekem hoop ik dat mijn zonen later ook naar mij gaan luisteren en minder naar hun echtgenotes en dan moeten ze om raad vragen aan mij, hun schoonmoeder, lijkt me leuk. Maar zo ver zijn we nog niet. Op dit moment ben ik nog de enige vrouw in hun leven en laat dat dan ook nog maar lang zo zijn.<br />
Ondertussen heb ik niets meer kunnen naaien of haken of knutselen, het enige wat ik heb gedaan is nagedacht wat ik allemaal nog wil doen. Dat is natuurlijk ook erg belangrijk. Alleen heb je daar niets mee gedaan. Ik stel dan ook alles uit tot ik mijn naaihoekje zal hebben. Wat, als het van de elektricien af hangt, ergens begin volgend jaar zal zijn. Ik ben al heel goed aan het nadenken hoe ik van hem af kan komen want hij is vreselijk! Hij komt geen enkele afspraak na, en wanneer je, 10 minuten staren naar een stopcontact, werken noemt, heb je er bij mij al gelegen! Ach ja, ik tel gewoon tot 100 en hoop dat ik mijn woede-uitbarsting kan bewaren tot nadat hij (ooit) klaar is.<br />
En zo gaat het leven toch weer langzaam (door de elektricien heeeeeeel langzaam) verder.<br />
<br />
Gewoon omdat het een heerlijk fotootje is!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-h6SUi48fjfQ/VpI_mtOoOGI/AAAAAAAAAn4/Avf9z9XLCm8/s1600/SAM_0283_67d_234.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-h6SUi48fjfQ/VpI_mtOoOGI/AAAAAAAAAn4/Avf9z9XLCm8/s320/SAM_0283_67d_234.jpg" width="320" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-14140801138155280692016-01-04T21:58:00.000+01:002016-01-04T21:58:41.979+01:00goede voornemens, van mama meer helpen tot minder schermenHet nieuwe jaar is alweer begonnen en zoals bij de meeste zijn er in ons huizeke ook goede voornemens gemaakt. Van "mama meer helpen" tot "spulletjes beter opruimen". Van "meer sporten" tot flink in beddeke gaan. En de mooiste vond ik die van de oudste broer. Zijn voornemen voor het nieuwe jaar was"minder aan een scherm zitten".En daar was ik dan ook meteen mee akkoord! Ik vind het dan ook vreselijk, en ik ben er zeker van dat er meer ouders zijn die zo denken, wanneer de kinderen steeds op hun tablet of spelcomputer bezig zijn ipv zich met elkaar te amuseren. Het gaat soms zo ver dat wanneer het familie feest is en de nichtjes en neefjes nog eens samen zijn, wat maar een paar keer per jaar gebeurt,ze elk met hun eigen tablet bezig zijn. Af en toe wordt er dan iets gezegd over een spel of over muziek maar het grootste deel van hun tijd samen wordt er in stilte gespeeld, elk op hun eigen scherm. Ik vind dat jammer, en ook al klinkt het cliché,ze kennen elkaar niet meer. Ze weten niet meer van elkaar wat ze tof vinden of wie er kampen kan bouwen. Samen zijn heeft voor hen dan ook een andere betekenis gekregen. En samen spelen doen ze niet meer. Nee, elk op hun eigen tablet, zonder op te kijken naar de ander. Vroeger speelde we uren buiten en wanneer het buiten te koud was werd er binnen verstoppertje gespeeld. Het gebeurde dan ook wel eens dat er iemand vast kwam te zitten onder een kast of dat er ruzie kwam omdat je moeder, vader en kindje niet met 4 kunt spelen. Maar we loste het op en hadden plezier met zijn allen, samen zonder schermen. Ik hoop dat dat ook gaat beteren bij de grote broer. Ik ga hem er zeker bij helpen,hij kan best zonder scherm, zelfs voor meerdere dagen. Wanneer we kerst hebben gevierd, heeft hij het de hele 3 dagen zonder mopperen volgehouden! En wat hebben ze gespeeld, echt gespeeld! Ze hebben een kampvuur gemaakt en buiten gespeeld. Binnen werden er gezelschapsspelletjes gedaan en iedereen mocht mee doen. De ene keer in dat groepje en de andere keer in het andere groepje. Er was lawaai, er werd geroepen en gelachen, er was plezier. En op die 3 dagen wisten de kinderen van elkaar wat wie leuk vond en goed of juist niet goed kon. Zo werd er al snel bij de lichtjes tocht partners gezocht van ik ga wel bij jou want ik ben niet bang en in hun spelletjes wist iedereen al snel wie wat goed kon en vulde ze elkaar aan. Ook heb ik mijn meiden die 3 dagen amper gezien en ook de oudste broer was nergens te bespeuren. En dat allemaal zonder scherm, nostalgie voor de ouders en de grootouders. En zo gaan we het nieuwe jaar in met minder schermen en meer gezelschapsspelletjes en ravotten. Het zal mijn kindertjes zeker geen slecht doen!Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-49782758065904442472015-12-18T09:45:00.000+01:002015-12-18T09:45:09.971+01:00ziek zijn voor de vakantie en een fleecekeEn zo gaan we de kerstvakantie in. Met een zieke grote broer, die de laatste schooldag van 2015 niet wou missen. Want dan is er kerstfeestje met pakjes en nu kan hij niet gaan. Dat vindt hij jammer. Hier is het ook bijna altijd de regel dat mijn kindertjes ziek worden op de meest ongeschikte momenten. Tijdens vakanties, weekenden of wanneer je net iets fijn gepland hebt. Nu ja, ze kunnen er natuurlijk niets aan doen en wanneer je er 4 hebt is de kans ook groter dat er eentje ziek is. En of ze nu 1, 5 of 10 zijn, ze blijven zo zielig en hun mama nodig hebben. Natuurlijk worden ze dan ook in de watten gelegd. Met thee, soep en een beddeke in de zetel. Hoe groot ze ook al zijn, dat hoort er gewoon bij. Eigenlijk doe ik dat graag, dat verzorgen. Het laat me een echte mama zijn. Volgens mij zijn er wel meerdere mama's die het toch ook een beetje leuk vinden om ze te verzorgen, Zolang ze maar niet te erg ziek zijn is het oké.<br />
Ondertussen gaat het leven door. De zolder ziet er al zoveel beter uit en ik kan beginnen te plannen en te pinnen wat ik er wil doen. Natuurlijk moet daarna de jongenskamer ook een transformatie ondergaan. Want dat oude bloemetjes behang is nu net niet de stijl dat ik in gedachten had voor mijn 2 stoere kerels! Ook wil ik de indeling van de beneden aanpakken en alles behangen. Zo moet de eettafel naar de bijkeuken want das lekker dicht bij de keuken en hebben de kinders meer ruimte om op de grond te spelen.Ik vind het heel belangrijk dat kindjes op de grond kunnen spelen. Op de grond worden de mooiste bouwwerken gemaakt en kan je zoveel hogere torens bouwen dan aan een tafel. Natuurlijk wil ik dan ook in de voorplaats een naaihoek. Want ik mis mijn naaikamer van ons vorige huis enorm. Ik kon daar alles laten liggen waaraan ik bezig was en stond mijn naaimachine steeds uitdagend te wenken naar me waardoor er ook veel meer spulletjes werden gecreëerd. Nu moet ik steeds alles opbergen, ook wanneer het nog niet klaar is. Het zou niet de eerste keer zijn dat de kat in mijn klossen van de overlock hangt (dat draait dan ook zo fijn wanneer je er met je poot tegen tikt) of dat de hond gaat lopen met mijn biaisband (er is ook niets zo fijn dan, met iets wat niet mag, in je bench te gaan liggen). Al meerdere malen betrap ik de kleinste dochter achter mijn naaimachine want wat mama kan, kan zij natuurlijk ook en ik vrees dat, dat, met de jongste zoon in aantocht niet gaat beteren (zoveel leuke knopjes en draadjes om aan te draaien en te trekken). Dus het moet wel, dat eigen plekje voor mij. ook de lieve echtgenoot is het er helemaal mee eens. Ik denk dat hij eigenlijk de draadjes en het stof op de vloer bij het binnen komen, beu is. Al houdt hij wijselijk zijn mond. Hij was dan ook net iets te blij om mee te plannen waar alles moet staan. Hij houdt van netheid, de echtgenoot, en laat dat nu net 1 van mijn werkpunten zijn. Nu, alles heeft wel een plaats bij mij, alleen is het niet altijd op een logische plaats. alles is huiselijk (met kindertjes) net en je kan met sokken op de vloer lopen zonder dat ze zwart zien. Op mijn kasten wordt er netjes het stof afgedaan, al heeft dat op het moment met de verbouwingen niet echt het gewenste effect en lijkt het meer dat ik het stof gewoon uitveeg of mijn kasten probeer bruin te verven. Maar ja, het gevoel, van het bij te houden, is er. Eigenlijk ben ik op een bepaalde manier, best net, maar niet zoals de lieve echtgenoot. Hij is ook nog eens ordelijk. Dat heeft de beste vriendin ook, ze ordent haar frigo, ik ben al blij wanneer ik er alles in krijg gepropt, zij vouwt haar wasgoed voordat ze gaat strijken, ik prop het in de wasmand met het goede voornemen dat wanneer hij vol zit ik zal gaan strijken maar er kan steeds nog wel wat bij. Op dat vlak is de beste vriendin wel wat slimmer want volgens mij gaat er veeeel meer in zo een wasmand wanneer je het even netjes legt. Ja, van de beste vriendin kan ik nog wel wat leren over ordelijk zijn. Al zou ik het niet lang volhouden. Ach en ik krijg mijn naaiplaatsje, met kasten die toekunnen, voegt de lieve echtgenoot er nog gauw aan toe.<br />
En zo gaan we de kerstvakantie in, met een zieke en veel plannen en te weinig tijd om echt ordelijk te zijn! (Dat is een flauw excuse, ik weet het).<br />
<br />
Voor de kleinste man maakte ik wel nog een leuk dekentje, zodat ik niet telkens zijn dekentje overal mee naartoe moet sleuren. En zeg nu zelf, dekentjes heb je toch nooit genoeg.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-y64l4H0S3SM/VnPDe-IWGsI/AAAAAAAAAnk/Y96FQOvkWUg/s1600/SAM_0277_02f.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-y64l4H0S3SM/VnPDe-IWGsI/AAAAAAAAAnk/Y96FQOvkWUg/s320/SAM_0277_02f.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-HgJjR4PbfCs/VnPDw7s6E0I/AAAAAAAAAns/Z2st9ntvsbQ/s1600/SAM_0275_e48.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-HgJjR4PbfCs/VnPDw7s6E0I/AAAAAAAAAns/Z2st9ntvsbQ/s320/SAM_0275_e48.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-69942515907995294632015-12-01T10:57:00.002+01:002015-12-01T10:57:40.472+01:002 dezelfde jumpsuits en een knofje kleedjeHet is weer december, bijna sinterklaas en kerst. En omdat de kleinste dochter vorig jaar haar sint pakjes had gevonden, hebben we dit jaar de cadeautjes beter verstopt, allee ja, beter kan ik niet echt zeggen, wel meer uit het zicht van een klein meisje, op de bovenste plank waar normaal mijn wasmanden horen te staan. en daar staat het, alles voor 4 kindertjes. Want ook al weet ons laatste lieverdje nog niet wie de sint is toch heeft ook hij pakjes nodig volgens de dochters, want ook hij is best braaf hoor. Dus ook voor hem zijn er pakjes op de bovenste plank. Dit jaar kon ik niet zo veel zelf maken omdat de werken in ons huisje volop bezig zijn en wie al eens aan een verbouwing begonnen is weet hoe vuil alles dan wordt en hoe je 's avonds nog zit te poetsen om het toch een beetje netjes te houden. We zijn nog maar net bezig met de zolder en ik weet nu al dat verbouwen niet mijn ding is. Op de eerste plaats nies ik alles bij elkaar van het stof en vind ik het vreselijk wanneer er natte, vuile plekken op mijne vloer zijn. Denk daar nog eens 2 doorweekte honden en 3 (want nummertje 4 kan nog niet rennen) binnen en buiten rennende kindertjes bij en je kan je wel inbeelden hoe mijn huisje er uit ziet dezer dagen. Ach aan alles komt ook weer een einde en zo zal het snel weer lente zijn zodat ik terug mijn groentjes kan gaan planten in de tuin en het terras aanleggen om een reuze feest te kunnen geven voor de dochter die haar communie doet, of een lente feest, daar is ze nog niet uit.<br />
maar nu eerst een mooie slaapplaats voor de meiden zodat de jongenskamer ook een echte venten kamer kan worden.<br />
Ook de lieve echtgenoot is alweer aan het werk na enkele maanden ouderschapsverlof te hebben gehad. een hele aanpassing voor de kleine man om papa niet 's morgens dicht bij hem te hebben. Zelfs al zijn ze zo klein, ze merken het wanneer er iets veranderd.<br />
Ondertussen heb ik toch nog enkele dingen kunnen maken. zo haakte ik een knuffel, die ik eigenlijk bij sinterklaas wou leggen maar de dochter had me betrapt bij het maken.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-hCDI797z_G8/Vl1o3nwDNII/AAAAAAAAAmo/Csdn95IHoIE/s1600/WP_20151129_007%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-hCDI797z_G8/Vl1o3nwDNII/AAAAAAAAAmo/Csdn95IHoIE/s320/WP_20151129_007%255B1%255D.jpg" width="179" /></a></div>
<br />
<br />
en dan nog een jumpsuit voor de kleine vriend, Maar toen de kleinste meid het zag wou ze er net zo 1. dus dan maar het patroontje vergroten tot maatje 122. En zo kreeg ook de kleinste meid een toffe jumpsuit die heerlijk zit en nog eens zacht is ook.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Jfk7BDxThpM/Vl1qmv5e87I/AAAAAAAAAmw/B99DCcLBWjw/s1600/WP_20151120_003%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-Jfk7BDxThpM/Vl1qmv5e87I/AAAAAAAAAmw/B99DCcLBWjw/s320/WP_20151120_003%255B1%255D.jpg" width="179" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
voor de kleine broer flockte ik een eekhoorntje. En in de binnenkant maakte ik van gewoon stof een voering, volgende keer moet ik deze groter maken omdat hij niet mee rekt en zo een baby'tje toch graag ruimte heeft voor zijn dik buikje te kunnen bewegen.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-wkVbDjEkwus/Vl1qujuriUI/AAAAAAAAAm4/rZRGuqR8JHI/s1600/WP_20151120_002%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-wkVbDjEkwus/Vl1qujuriUI/AAAAAAAAAm4/rZRGuqR8JHI/s320/WP_20151120_002%255B1%255D.jpg" width="179" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
en deze voor de jongste dochter! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-7z4ZWQhzgdM/Vl1reyutdvI/AAAAAAAAAnA/MhnJncjeXKs/s1600/WP_20151122_003%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-7z4ZWQhzgdM/Vl1reyutdvI/AAAAAAAAAnA/MhnJncjeXKs/s320/WP_20151122_003%255B1%255D.jpg" width="179" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
heerlijk stoer!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
Mama.....je hebt nog van dat stof over hé, krijg ik ook nog een knofje kleedje? Een knofje-kleedje is een kleedje dat heel gemakkelijk zit en ook nog eens snel te maken is. Een kleedje om te ravotten dus, er hangen er zo al enkele in de kast en de jongste dochter vindt het heerlijk om ze te dragen zowel in de winter met een longsleeve als in de zomer met korte mouwen. En het leuke is dat ze ook lang gedragen kunnen worden want ze zijn gemaakt van rekbaar stof en ook kort heel erg leuk. Als ze echt heel kort zijn dan maak ik er meestal een bijhorend shortje onder in de zomer en in de winter draagt ze er een bijpassende kousenboek of legging onder. Simpel en leuk dus!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-cjFSNOgan6Y/Vl1rxQexwII/AAAAAAAAAnI/cEFq6TV2hgM/s1600/WP_20151120_006%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-cjFSNOgan6Y/Vl1rxQexwII/AAAAAAAAAnI/cEFq6TV2hgM/s320/WP_20151120_006%255B1%255D.jpg" width="179" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
De strijkapplicatie is van "van ikke" </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Ik moet nog wat oefenen met mijn overlock op de boordjes aan de onderkant. Gelukkig dat het bij zo een kleedje niet op valt dat het nog niet helemaal recht is.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-58924599706041582282015-11-12T11:09:00.001+01:002015-11-12T11:16:06.616+01:00het einde van de pop, tante troelaWanneer de jongste dochter van de kleuterklas thuis komt, gooit ze met een grote zwaai haar tante troela (de pop die al ettelijke jaren dienst doet als steun en toeverlaat van lienefien) op mijn naaitafel. Maken mama! beveelt ze meteen en in haar ogen zie ik dat ze geen enkele twijfel heeft dat ik haar knuffel niet zou kunnen maken. Vrolijk laat ze me achter met tante troela terwijl ze al huppelend gaat spelen. Ik kijk naar de lappenpop en zie meteen dat het deze keer niet meer te maken is. Wat nu. Het is nog geen tijd dat lien zonder een favoriete knuffel door het leven kan. Ze heeft haar nog veel te veel nodig. Wanneer ze verdrietig is wordt het popje tegen haar wang gedrukt en tante troela doet ook nog steeds dingen mis wanneer het eigenlijk de jongste dochter is geweest. Al een paar keer heeft ze het geprobeerd, mama ik heb tante troela niet meer nodig, ik ben nu echt groot! en elke keer zie ik 's avonds tante troela in de armen van lien liggen, Zelfs nu ze grote zus is van de kleine broer doet tante troela nog dienst. Het is dus echt nog geen tijd. Maar daar hield de jongste dochter geen rekening mee wanneer tante troela vandaag mee mocht naar school om samen te spelen. En over de grond te wandelen. Want wanneer je de benen van tante in je sokken steekt en haar handen vast houdt, wandelt ze met je mee. Alleen gaat dat niet zo vlug wanneer de bel gaat en wordt tante troela al eens achter zich over de grond gesleept. Zo ook vandaag. En nu is haar gezichtje voor de zoveelste keer stuk. En deze keer kan ik het niet meer maken! Ik probeerde er een lapje over te zetten maar wanneer de oudste broer voorbij kwam maakte hij me er meteen lachend op attent dat zo tante troel rechtstreeks in een horror-film kon mee doen. Dus die oplossing was niet goed. Er zat niets anders op dan de kleine meid te vertellen dat het tijd was om tante te vervangen. Gelukkig had ik nog 2 popjes in de kast die eigenlijk voor de lieve metenkindjes waren. En aangezien de metenkindjes er nog niets van wisten kon ik voor hen best nieuwe maken. En zo kon de kleinste dochter een nieuwe beste vriendenpop krijgen. Met een klein hartje riep ik de jongste dochter bij me en met een bibberend stemmetje begon ik aan mijn grafrede over tante troela. Lienefien luisterde hoe ik vertelde dat haar popje echt stuk was en hoe het nu tijd was om een ander vriendje te kiezen. tot mijn verbazing zag ik haar ogen oplichten toen ik de 2 poppetjes te voorschijn haalde! Deze wil ik mama, die met het roze haar! En meteen graaide ze de pop uit mijn handen. En wat doen we nu met tante troela? Vroeg ik. Oh geef haar maar aan de arme kindjes zei ze. Hoe lief dat ook is van de jongste dochter maar deze pop wil zelfs het armste kindje niet meer. Ik zet haar wel even hier. Zei ik, voor het geval je haar toch nog zou gaan missen. Ze knikt en weg was ze, kleertjes aan doen bij tante trien want zo gaat haar roze popje voortaan door het leven, als tante trien.<br />
En tante troela? Die zit nog even op mijn naaibureau tot ze helemaal onder het stof bedolven zal zijn.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-oghI5X-h4b0/VkRhMKeUHVI/AAAAAAAAAl8/WnfS7kcSrdI/s1600/WP_20151109_0011_3dc.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-oghI5X-h4b0/VkRhMKeUHVI/AAAAAAAAAl8/WnfS7kcSrdI/s320/WP_20151109_0011_3dc.jpg" width="179" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
de arme tante troela met een gezichtje uit een hororfilm.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-0ADfNro5_S4/VkRhPFSm5pI/AAAAAAAAAmE/MqCmTgo5xkc/s1600/WP_20151109_0081_5f9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-0ADfNro5_S4/VkRhPFSm5pI/AAAAAAAAAmE/MqCmTgo5xkc/s320/WP_20151109_0081_5f9.jpg" width="179" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
en de 2 nieuwe popjes. Tante trien met het roze haar en melodie, de pop die door de oudste dochter is aangeslagen. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-u2ZRVGNESvw/VkRhSGathhI/AAAAAAAAAmQ/QS4-M_M_FC8/s1600/WP_20151109_0071_751.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="http://4.bp.blogspot.com/-u2ZRVGNESvw/VkRhSGathhI/AAAAAAAAAmQ/QS4-M_M_FC8/s320/WP_20151109_0071_751.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
en natuurlijk moeten de meisjes even poseren met hun nieuwe knuffels.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-45499869120323913752015-11-01T10:41:00.001+01:002015-11-01T20:38:35.950+01:00voor mijn vaderHet voorbije jaar is er zoveel gebeurd. Ik heb nieuwe mensen leren kennen en familie is terug in mijn leven gekomen. Het woordje familie heeft dan ook een hele andere betekenis gekregen. Vroeger bestond familie, naast mijn gezin, uit mijn zusje en mijn vriendin (en haar familie, o.a. mijn pittig, lief metekindje die zeker haar plaats zou opeisen) die ik ook maar al te graag familie noem. Nu bestaat het plots, sinds een jaar uit heel veel mensen. Tantes, nonkels, neven, nichten, en daar de kinderen van. Een hele bende mensen, elk met hun eigen karakter, die zo goed samen hangen en elkaar echt helpen wanneer nodig. Broers en zussen die praten en van elkaar houden. ik zie voor de eerste keer waar ik mijn specifieke karaktertrekken van heb. Die karaktertrekken die mijn zonen en dochters ook hebben geërfd Ik verzamel, heb moeite om iets weg te doen. Dat zit in de familie. Gelukkig is er de lieve echtgenoot, die alles weg gooit dus dat compenseert. Ik zie waar ik mijn vastberadenheid of anders gezegd pittigheid van heb, deze heeft de oudste dochter ook geërfd, net als het dochtertje van mijn nicht. Maar ik zie ook waar ik mijn zachtheid van heb, het zorgen voor iemand anders, het klaar staan. En zo zijn er wel meer goede en minder goede karaktertrekken. Allemaal omgeven door een hoop droge humor. Het is de familie die ik me herinner van mijn vaders kant, de familie die ik zo lang gemist heb en die na zoveel jaren behoorlijk uitgebreid is. En toch missen er dierbare personen, bv. mijn papa. Ik denk veel aan hem en denk dan ook op momenten dat heel de familie samen komt, dat hij er had moeten zijn. Dat hij daar op die lege stoel had moeten zitten met zijn kleinkinderen op zijn schoot. Ik vraag me dan af of hij fier zou zijn, fier op zijn kleinkinderen, fier op de lieve echtgenoot, zou hij fier zijn op mij? Zou hij zijn kleinkinderen net zo adoreren als de grootvaders die ik in mijn familie zie? Wanneer ik de bezorgdheid zie in de ogen van de grootvader om zijn kleinkind vraag ik me af hoe het zou zijn geweest. Soms fantaseer ik wel eens hoe het zou zijn als hij er was. vooral op momenten dat er iets gebeurt met mijn kindertjes. Zo kreeg de oudste dochter tijdens het spelen een ladder op zich en dan vraag ik me af hoe het zou zijn als hij er nog was. Zou hij ook naar haar toe spurten om haar te helpen en oppakken en dragen tot waar nodig? Zou hij bezorgt zijn? Eigenlijk weet ik het antwoord al wel, maar is het toch fijn en droevig tegelijk om er aan te denken. Ik mis hem en zoals iedereen wel weet, die iemand dierbaar heeft verloren, is dat gemis soms op die ene dag zwaarder dan op andere dagen. Ik ben alleszins blij dat ik hem af en toe wel nog kan zien, in de ogen van mijn tante, in de humor van mijn nonkel, in de zachtheid en de pittigheid van mijn familie. De familie waar ik thuis hoor. De familie die ik zo lang gemist heb. En eigenlijk is hij er wel, daar op die lege stoel, waar de oudste zoon rond loopt met een geweertje waar wij vroeger mee speelde terwijl de gekke nonkel grappen met hem maakt. In de ogen van mijn neef waar de jongste dochter zo gek van is (en hij ook van haar). In de gesprekken die de dochter voert met haar peetouders en in de liefde die mijn meter aan haar petekind geeft, de jongste zoon. En vooral is hij bij mij wanneer mijn tante die aan zee woont zegt tegen me, dank je, dank je wel dat je er bent!<br />
<br />
ik met mijn papa:<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-MgGpdIBC0Lc/VjXdCccDBQI/AAAAAAAAAls/KE89NjAYkTE/s1600/10494307_762453230443323_2515716923610716029_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-MgGpdIBC0Lc/VjXdCccDBQI/AAAAAAAAAls/KE89NjAYkTE/s320/10494307_762453230443323_2515716923610716029_o.jpg" width="320" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-65662715783650309992015-10-30T09:27:00.001+01:002015-10-30T09:34:35.863+01:00sinterklaas en een speel-jurkjeHet is bijna de eerste november en de sinterklaas boekjes stromen alweer binnen. De jongste dochter vindt het heerlijk en wil dan ook alles. Wanneer ik naar haar kijk vind ik het jammer dat het niet meer lang zal duren voordat ze niet meer gelooft in die lieve sint. Erg gedreven gaat ze te werk met knippen en plakken en kringen trekken. De oudste dochter daarentegen schrijft erg netjes alles onder elkaar. Een hele lijst met spulletjes die ze graag zou hebben. Ik kijk goedkeurend wanneer ze, een naaimachine, op schrijft. Dat vind ik nu eens een goed idee, zeg ik dan ook. Dan heb je je eigen naaimachientje en moet je niet steeds aan die van mama te zitten. De oudste dochter kijkt me even bedenkelijk aan en doorstreept dan snel, het woord naaimachine. Ik kijk haar vragend aan. Ik vind de jouwe leuker! zegt ze met wijze woorden terwijl ze vlijtig verder gaat met haar ellenlange lijst. Ondertussen kijk ik naar de grote collage van de jongste dochter. Er staan veel barbies en poppen op en vooral spullen van frozen. Maar je speelt toch nooit met poppen of barbies? Zeg ik tegen de dochter die meer jongensspullen leuk vindt dan meisjes dingen want jongensspullen zijn zo heerlijk stoer. Ze haalt even haar schouders op. Ik denk toch dat de sint dat allemaal weet hoor, dat je er niet mee speelt ga ik verder, en dan denk ik dat hij het ook niet gaat brengen. Misschien moet je er ook wat op zetten waar je echt graag mee speelt. ik probeer zo de jongste dochter in de richting te duwen van het speelgoed dat al even boven op de kast, goed verstopt, staat te wachten op sinterklaas. Maar het enige antwoord dat ik krijg is: mama, ik ben nu wel een grote zus hoor, nu moet ik wel met meisjesspeelgoed spelen! En snel gaat ze van tafel en neemt de bak met de barbie's die ze vlijtig omkiepert over de speelmat. Ik vrees dus dat de sint dit jaar beter even had gewacht met koopjes te doen. Iemand wat meidenspeelgoed ruilen voor jongensspullen?<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Ondertussen heb ikzelf ook nog wat geknutseld, niet met lijm zoals de dochter maar met stof. Wanneer ik nog iets zou vragen aan de sint zou dat ook hetgene zijn dat op mijn collage zou staan. Stof stof en nog eens stof! Ik heb er al zoveel dat ik nog wel maanden aan een stuk kan doorgaan maar zeg nu zelf, je hebt toch nooit genoeg tricotjes of nicky velours. En er komen steeds nieuwe mooie stofjes bij! Boordstof koop ik zo ook meestal per meter want dat heb ik ook veel nodig. En dan heb je natuurlijk nog de lintjes en verschillende tierelantijntjes die niet alleen mooi staan op kleding maar ook nog eens erg leuk zijn in een glazen vaas op de vensterbank. Ja hoor, ik zou dat sinterklaas lijstje wel weten te vullen.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik maakte deze week een "knofje" kleedje voor de kleinste meid, heerlijk gemakkelijk en snel klaar. Het is zo een speelkleedje waar ze echt mee kan ravotten want ook al staat haar sint lijst vol met meiden spullen toch gaat de lieve dochter liever de tuin in om onderste boven aan een boom te hangen. En met wat gaat dat nu beter dan met een heerlijk tricot speel kleedje!?</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Pu-hqYeRarU/VjMm2yu4QdI/AAAAAAAAAlc/u8rCVEdpkQ8/s1600/WP_20151026_0051_b88.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-Pu-hqYeRarU/VjMm2yu4QdI/AAAAAAAAAlc/u8rCVEdpkQ8/s320/WP_20151026_0051_b88.jpg" width="179" /></a></div>
<div>
<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-2339907312762699072015-10-22T12:31:00.001+02:002015-10-22T12:31:02.843+02:00een jumpsuit uit nicky veloursHet duurde wel even voordat ik terug achter de naaimachine kon kruipen. Dat is vooral te wijten aan de kleinste man hier in huis, die het zalig vindt om overal bij te zijn. Dus sleur ik rond met de wipstoel achter me aan met daarin een hevig manneke dat druk bezig is met zijn armpjes en beentjes rond te zwaaien en belletjes te blazen. Gelukkig is er de lieve echtgenoot die tijdens de regenbuien de kleine man weet te entertainen. Tijdens de regenbuien omdat er dan niet in de tuin kan gewerkt worden. De kleine man wordt ook, nog steeds, vaak buiten te slapen gelegd wel natuurlijk alleen wanneer het droog weer is. En zo krijg ik dan toch af en toe de kans om me achter mijn naaimachine te installeren. Zo maakte ik een broekje uit katoen, en een warme jumpsuit uit nicky velours. Het katoentje is niet zo warm voor de aankomende winter maar met een kousenbroekje onder gaat het best. Ja inderdaad, wanneer mijn zonen, baby zijn, doen ze heerlijk warme kousenbroeken aan, alleen dan wel stoere uit oker geel en donker blauw.<br />
En nu kan ik weer verder naar het volgende naaiwerk. Want de jongste dochter wil ook zo een jumpsuit als dat van kleine broer, alleen een beetje groter hé mama.<br />
<br />
De jumpsuit:<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-szJkFj7gKdE/Viizzc5RA_I/AAAAAAAAAks/uUJX5bJ3Mgk/s1600/WP_20151021_006%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-szJkFj7gKdE/Viizzc5RA_I/AAAAAAAAAks/uUJX5bJ3Mgk/s320/WP_20151021_006%255B1%255D.jpg" width="179" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-q7WQG34HHzo/Viiz6SMjMTI/AAAAAAAAAk0/8MtSapjwKpE/s1600/WP_20151022_002%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-q7WQG34HHzo/Viiz6SMjMTI/AAAAAAAAAk0/8MtSapjwKpE/s320/WP_20151022_002%255B1%255D.jpg" width="179" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Gemaakt van nicky velours en het patroontje maakte ik zelf, door een jumpsuit uit de ottobre aan te passen. De pijpjes maakte ik breder en werkte ik af met oker gele boordstof. Dan kan je het pakje groter maken en zo langer aandoen zonder dat het te groot lijkt en i.p.v. mouwen gebruikte ik <span style="background-color: yellow;">druk-knopen</span>, heerlijk gemakkelijk en niet zo een gepruts om die mini armpjes in de mouwen te krijgen. (dit vooral omdat de oudste dochter haar broer heeeel graag aankleed maar de armpjes wel eens net te ver durft te plooien). En dan natuurlijk niet te vergeten de robot, getekend door de lieve echtgenoot en geflockt door mezelf.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-uHeQlv4w45s/Vii0ESnpbMI/AAAAAAAAAk8/J7EvbzSPevM/s1600/WP_20151021_005%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="http://1.bp.blogspot.com/-uHeQlv4w45s/Vii0ESnpbMI/AAAAAAAAAk8/J7EvbzSPevM/s320/WP_20151021_005%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
en dit is het heerlijke retro broekje, uit een katoenen lap stof, ooit gevonden in de kringloop. En omdat er al meerdere kleedjes voor de dochters uit gemaakt zijn was het nu tijd voor een broekje. Ik haalde het patroontje ook uit een ottobre en maakte er zelf een plooitje in voor de extra stoere afwerking.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-35819255588568916612015-10-07T09:39:00.002+02:002015-10-07T09:39:50.748+02:00Van de avonturen in de tuin en de neef die reistIk heb een neef die reist, hij reist maanden aan een stuk en beleeft daar ongelooflijk veel avonturen en dan komt hij naar huis met schitterende verhalen over landschappen en klimmen in bergen. Over alleen zijn en vriendschappen. Over zoveel meer. Stiekem ben ik een beetje jaloers op de neef die reist, op zijn avonturen en het ontdekken van zoveel nieuwe plaatsen. En dan zie ik dochter 2 in de tuin, ze gaat op ontdekking. Beklimt een reuze hoge berg (de zandhoop in de tuin waar ik geen weg mee weet). Ze vindt nieuwe vrienden tussen de houten takken (kriebelbeestjes waar ze gek van is), en klimt in de hoogste boom om te kijken uit een ander perspectief of ze een schat weet te vinden. Volgens mij kijkt ze eigenlijk stiekem naar de buurjongen waar ze een beetje verliefd op is. En zo maakt ze in onze achtertuin, die nog lang niet klaar is, de dolste avonturen mee. Net als de neef die reist, en de volgende keer als we hem zien moet hij maar weer zijn verhalen vertellen aan die kindertjes van mij zodat ze weer met nieuwe avonturen aan de slag kunnen in hun wereldje, onze achtertuin! T'is toch handig, zo een neef die reist!<br />
<br />
En ondertussen wordt er naast avonturen beleven, ook nog gewerkt, hard gewerkt, in de tuin, De moestuinbakken staan op de grond en het stuk is netjes afgezet.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-OHN4l0j1zc0/VhTJkaOfZSI/AAAAAAAAAkI/TSheHz_zV7U/s1600/WP_20151005_0031_1a6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="http://1.bp.blogspot.com/-OHN4l0j1zc0/VhTJkaOfZSI/AAAAAAAAAkI/TSheHz_zV7U/s320/WP_20151005_0031_1a6.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Het gat voor de trampoline is gegraven en de trampoline past er netjes in, vandaar die berg zand waar dochter 2 zo gek van is. konijnen en de cavia's hebben ook een berg zand gekregen, waar ze heerlijk in kunnen graven en de kippen zitten nu wat hoger want uit zo een kuil komt ongelooflijk veel zand. Rond de trampoline komen heide plantjes, want die blijven het hele jaar mooi.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/--1PyFbp5kt0/VhTJpOW58dI/AAAAAAAAAkQ/39-cMEJohN4/s1600/WP_20151005_0061_8c9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="http://3.bp.blogspot.com/--1PyFbp5kt0/VhTJpOW58dI/AAAAAAAAAkQ/39-cMEJohN4/s320/WP_20151005_0061_8c9.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Ik heb witte, rode en zwarte bessen plantjes gehaald, die naast de moestuin de grond in mogen en natuurlijk een appelboom. In de toekomst komt naast de appelboom ook nog een perenboom, alleen moet er daarvoor nog een hele hoge boom weg worden gedaan, die al het zonlicht weg neemt van de fruitboompjes.<br />
<br />
De volgende stap zijn de "mestbakken" voor mijn eigen mulch te maken, deze komen helemaal achter in de tuin bij de pompoenplant want geen mesthoop zonder pompoen hé. en daarvoor moet de hondenbench weg, want hij zit er toch nooit in.<br />
<br />
Dan natuurlijk nog het grootste karwei, die hele hoop takken van de struiken en de bomen die we weg hebben gedaan. Daar waar al de kriebelvriendjes worden gevonden, die moet ook weg want onder de takkenberg moet er het houten terras worden gelegd van de echtgenoot.<br />
<br />
Nog veel werk dus en dan heb ik het nog niet gehad over de schommel die er nog in moet en natuurlijk de bloemetjes en de plantjes, alleen denk ik dat we dat gaan moeten opschuiven naar het voorjaar want de vrieskou komt er weer aan. Maar zolang die er nog niet is, werken we verder en slaapt de babybroer meer buiten dan binnen met zijn trouwe waakhond aan zijn zijde. Heerlijk gezond in de schone, frisse lucht!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-T6B3UF6Kkyg/VhTJeYSZtGI/AAAAAAAAAj8/GjmQyybCJOY/s1600/WP_20150927_0041_4e1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-T6B3UF6Kkyg/VhTJeYSZtGI/AAAAAAAAAj8/GjmQyybCJOY/s320/WP_20150927_0041_4e1.jpg" width="179" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-5oeQWhcmzHM/VhTJtMr9ZlI/AAAAAAAAAkU/L6zVstGQMEg/s1600/WP_20151005_0161_6b0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="http://1.bp.blogspot.com/-5oeQWhcmzHM/VhTJtMr9ZlI/AAAAAAAAAkU/L6zVstGQMEg/s320/WP_20151005_0161_6b0.jpg" width="320" /></a></div>
De retro wipstoel heb ik gevonden in de kringloop!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-rHYQNngc9EY/VhTJwh0TdzI/AAAAAAAAAkc/0Xm4OsG_owQ/s1600/WP_20151005_0191_8f6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-rHYQNngc9EY/VhTJwh0TdzI/AAAAAAAAAkc/0Xm4OsG_owQ/s320/WP_20151005_0191_8f6.jpg" width="179" /></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-23963764341886432272015-09-25T10:59:00.000+02:002015-09-25T10:59:55.516+02:00de nieuwe tuinZe zijn aan de tuin bezig. De lieve echtgenoot en de schoonvader. Het gaat goed vooruit, al hoor ik geregeld een grom en een vloek door mijn open keukenraam. Er zit veel in de grond, in de tuin. Vooral struiken en verschrikkelijke boompjes met grote dikke wortels en daar kan je natuurlijk geen moestuin op beginnen. Er is ook een dikke laag grond-bedekker die overal tussen en onder is gekropen. Volgens mij moet de tuin vroeger best mooi zijn geweest, maar nu is ie verwilderd en loopt alles door elkaar, vooral onkruid. Dus daarmee zijn ze bezig de sterke mannen, alles moet er uit. Want ik wil terug een serre en een moestuin. En de konijntjes en de cavia's moeten hun plekje nog krijgen. Alleen de grote notenboom mag blijven staan. Het hok van thor moet ook weg want hij zit er toch nooit in en daar komt de trampoline en een schommel. Ik wil ook een bloementuintje met wilde bloemetjes maar de echtgenoot wil liever een terras met houten tegels, dat vindt ie gemakkelijk voor het zwembadje in de zomer op te zetten, hij vindt dat die bloemen best in potten kunnen staan op het houten terras. Ik vind dat bloemen in de grond horen maar dat zeg ik hem niet want ergens heeft hij wel gelijk met het houten terras, naast de moestuin en onder de notenboom. dus ik zwijg, hij moet nog stronken weg doen en ik heb bijna over alles in de tuin al mijn zin gekregen. En al is het dikwijls met een gebrom, hij doet het wel die lieve echtgenoot van me. De kippen hebben hun plekje al gekregen en woelen kakelend de grond om.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-XCkUEfENB-U/VgULifAkOdI/AAAAAAAAAjI/A9LGT36MXq0/s1600/SAM_0087_48b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-XCkUEfENB-U/VgULifAkOdI/AAAAAAAAAjI/A9LGT36MXq0/s320/SAM_0087_48b.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Achter in de tuin heeft zoon1 een kamp gemaakt en dochter1 deed de inrichting. Al de takken die werden afgedaan, werden zorgvuldig als muur geplaatst.Wanneer ook dochter 2 kwam helpen werd de muur al gauw hoger en hoger. Het was prachtig om te zien, hoe ze met hun 3tjes i.p.v. ruzie, netjes samen werkte om hun "huis" voor het donker klaar te hebben. En wanneer het klaar was aten ze er vers appelbrood en pruimentaart, met pruimen geplukt door dochter2. Dat doet me er aan denken, ik wil ook nog een appelboom. Maar dat zeg ik de lieve echtgenoot maar even niet, tot alle stronken eruit zijn. En dan tijdens een stuk vers gemaakt appelbrood vraag ik het hem wel. Lieve echtgenoot, weet je hoe ik het appelbrood nog lekkerder kan maken? Met appeltjes van mijn eigen appelboom! Nog een stukje? Zou dat lukken?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-bqP4kqunoGU/VgULoSOMjFI/AAAAAAAAAjM/ZoVYXmW1XPM/s1600/SAM_0091_916.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-bqP4kqunoGU/VgULoSOMjFI/AAAAAAAAAjM/ZoVYXmW1XPM/s320/SAM_0091_916.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
en we zijn bijna klaar met het stuk voor de moestuin, nu nog de andere kant van de tuin en de achter tuin en de hekken en nog zoveeeeeel meer</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-m8WxsHAviIg/VgULtcgBmbI/AAAAAAAAAjU/d_vk1PcabRk/s1600/SAM_0090_7e9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-m8WxsHAviIg/VgULtcgBmbI/AAAAAAAAAjU/d_vk1PcabRk/s320/SAM_0090_7e9.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
de lieve echtgenoot!</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-2sjmGclTvxg/VgUL0D_gHSI/AAAAAAAAAjc/XMSdNqgdwys/s1600/SAM_0088_3c6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-2sjmGclTvxg/VgUL0D_gHSI/AAAAAAAAAjc/XMSdNqgdwys/s320/SAM_0088_3c6.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
hard aan het werk aan het stuk waar de moestuin moet komen.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-20099253531595883032015-09-20T19:02:00.000+02:002015-09-20T19:02:08.902+02:00Laat de winter maar komen!<br />Voila, een eerste maaksel,na de lange 9 maanden, ook al is het maar een kleintje, t'is perfect om er terug in te komen. Het patroon van het eerste mutsje vond ik <a href="http://frame.bloglovin.com/?post=1980118955&blog=7103401" target="_blank">hier</a>. De gele snorretjes stof had ik nog liggen en de binnenkant is heerlijk warme fleece. En dan de vraag, heb ik mijn overlock gebruikt? Maar natuurlijk niet! Het is nog netjes met mijn oude maatje gemaakt, mijn brother. En ja hoor, zelfs na 9 maanden werkloos in de kast te hebben gestaan is hij nog mijn dikke vriend en ging het stikken alsof ik het gisteren nog had gedaan!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-pUGuhjEQxu0/Vf7c2T1e1HI/AAAAAAAAAhY/HpT9IJO6P-0/s1600/SAM_0069_26e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-pUGuhjEQxu0/Vf7c2T1e1HI/AAAAAAAAAhY/HpT9IJO6P-0/s320/SAM_0069_26e.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
En dan heb je nog het 2de mutsje en ja hoor deze maakte ik op mijn spiksplinternieuwe overlock. Eigenlijk was het heerlijk, al heb ik wel even gevloekt (zonder dat de kindertjes het hoorde natuurlijk) bij het inrijgen van de 4 gigantische klossen garen. Wanneer er daarna nog eens een draad brak en ik helemaal opnieuw moest beginnen, vrees ik dat de buren het zelfs gehoord hebben. en toch vind ik het zalig om gewoon die afgewerkte randen vanonder mijn overlock uit te zien rollen. Bij dit mutsje zitten er wel nog een hoop fouten. Zo trekt het naar 1 kant en ik denk dat dat komt doordat ik de naadwaarde van het patroon niet zo netjes heb gevolgd (zoals wel dikwijls gebeurt). En natuurlijk moet ik nog een hoop leren van de overlock. Nu staat ie heerlijk te pronken naast de oude naaimachine om evenveel gebruikt te gaan worden! Ik heb er allersinds zin in!<br />
De sterretjes stof komt van bij <a href="http://juffertjeuil.be/" target="_blank">juffertje uil</a> en is tricot en de binnenkant weer de heerlijk zachte fleece, deze heb ik eens een keer in de kringloop op de kop kunnen tikken met het gedacht, die ga ik ooit nog wel eens kunnen gebruiken. Het patroontje komt uit de ottobre 6/2014. En zo lijkt mijn lief mannetje op een kleine tovenaar!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-oNCxp8Ck8Tk/Vf7h3QjLj2I/AAAAAAAAAhk/DfTZFUpXUIs/s1600/SAM_0071_737.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-oNCxp8Ck8Tk/Vf7h3QjLj2I/AAAAAAAAAhk/DfTZFUpXUIs/s320/SAM_0071_737.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-51705201029984888942015-09-17T09:14:00.000+02:002015-09-17T09:14:44.083+02:00eindelijk terug!Oh wat is het lang geleden! Zelfs een hele zwangerschap lang! En wat ben ik blij dat ik de draad terug kan oppakken en terug van alles met jullie kan delen! Als eerste is mijn klein ventje geboren, Benjamin, een schat van een kind. De grote broer is reuze blij dat hij er is, en kan niet wachten om zijn broertje te laten lachen met "buikscheetjes". Grote zus 1 en Grote zus 2 zijn omgeschakeld van poppenmoedertjes naar echte mamaakes! Hun klein broertje wordt gepakt, geknuffeld, gezoend en rond gedragen. En wat een geluk dat, dat kleine mannetje dat best prima vind. Nu, was dat niet zo geweest, denk ik dat de voormalige poppenmoedertjes er zich niet veel van zouden hebben aangetrokken, en dat de grote mama (ik dus) haar plaats terug zou moeten opeisen. Maar voorlopig gaat het best en vind de grote mama en de kleine uk het prima. En zo krijg ik af en toe terug de kans om achter de pc te kruipen en veeeeeeeel belangrijker, achter mijn naaimachientje! oh wat heb ik dat zo gemist!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-2sG1nLLiMq8/Vfpn_OSckuI/AAAAAAAAAgQ/zI3akwaj7gA/s1600/WP_20150825_0071_fd4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-2sG1nLLiMq8/Vfpn_OSckuI/AAAAAAAAAgQ/zI3akwaj7gA/s320/WP_20150825_0071_fd4.jpg" width="257" /></a></div>
<br />
Omdat mijn zwangerschap zo moeilijk was geweest en de bevalling alles behalve optimaal,kreeg ik van de allerliefste echtgenoot een presentje. Ik dacht meteen aan een boeketje bloemen of een boekenbon want eigenlijk is de lieve echtgenoot helemaal niet zo romantisch. Wanneer ik,bijvoorbeeld, een cadeau wil voor mijn verjaardag, leg ik op voorhand overal in het huis briefjes neer met tips, of maak ik op onze gezamenlijke pinterest een mapje aan met (heel duidelijk, anders heeft ie het niet door) "mama wil dit!" en dan lukt het best voor de lieve echtgenoot om me te verrassen.En nu kreeg ik van hem een pakje zonder tips of duidelijke aanwijzingen. Hij kwam terug met een grote zware doos! en ja hoor, deze keer was ik echt verrast, binnen in die grote doos zat een spiksplinternieuwe overlock! Het leek wel kerstmis en sinterklaas ineen. Wat een lieverd toch die man van mij.<br />
En zo kroop ik achter mijn overlock en...... zette hem terug opzij want ik durf het nog niet. Het lijkt raar, maar ik ben bang het niet te kunnen. Dus nu staat ie daar, te pronken, een prachtig ding. En ik meen het! Vandaag ga ik hem uitproberen, of misschien nog 1 mutsje, op mijn naaimachientje, om er terug in te komen, maar daarna....Het gaat me best lukken :)Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-5942558881459598132015-01-26T12:13:00.000+01:002015-01-26T12:13:20.849+01:00alweer wat verderWat een vreselijke maand, die wel eeuwen lijkt te duren. Nadat ik een tijdje in het ziekenhuis verbleef ben ik thuis. En, ik ga hout vasthouden, het gaat een ietsiepietsie beter. Nog steeds misselijk maar het blijft er in. De stress van de verhuis zal er waarschijnlijk ook niet al te veel goed bij doen. Soms kijk ik dan ook mijmerend naar het mapje "interieur" op mijn pinterest. En verbeeld me dat ik ook zo een huis heb, of eventueel 1 kamer. Dat zou al genoeg zijn om me even tot rust te doen komen. Hoe doen ze het toch, die mensen met hun Scandinavisch interieur. Ze liggen zalig relaxt in een wit lederen ligzetel door een groot raam te kijken. Op de achtergrond zie je 1 (met de nadruk op 1) klein retro treintje rondslingeren, het bewijs dat deze mensen met hun net, wit interieur ook kinderen hebben. Al weet ik niet waar ze deze laten. Mijn kindertjes zijn steeds erg aanwezig. Zelfs wanneer ze naar school zijn liggen er overal knutselwerkjes en tekengerief aangezien mijn 2 dochters evenveel werkjes maken op 1 dag als dat ze doorheen het hele schooljaar verplicht zijn. En telkens staat er in van die heerlijke schattige letters VOOR MIJN LIEVE MAMA geschreven, dus dat kan je dan toch niet zomaar bij het papier gooien? En daar gaat dan mijn net, clean, Scandinavisch interieur. Op dit moment zit heel ons leven in dozen en vuilniszakken. We verhuizen dan ook nog eens naar een kleiner huis, waar de zolder nog omgebouwd moet worden tot 2 extra slaapkamers en de kinderen gedoemd zijn om een tijdje samen te logeren op 2 kamertjes. en overal echt overal staan dozen, ik heb er geen idee van hoe ik me ooit door al die dozen ga moeten worstelen om het hele huis een beetje overzichtelijk te maken. En natuurlijk heb je dan nog al de prachtige 15de eeuwse elementen. Ok misschien niet 15de eeuws maar wel vreselijk oubollig. Gordijntjes met kantjes en extra bovengordijntjes en lagen bloemenbehang zover je kan zien. niet van dat retro behang nee gewoon muf oud bomma behang. Ach ja, ik zou zo niet mogen klagen, alles komt wel op zijn tijd en we hebben wel een eigen huisje. Dat wanneer ik beter ben kan gaan inrichten, op dit moment gewoon op het gemak en 1 doos tegelijk! We komen er wel, deze keer gaat het gewoon wat moeilijker met boontje in mijn buik die me behoorlijk ziek maakt....<br />
<br />
wat ik wil hebben:<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-ORCjgcqCOOU/VMYgx2IAwSI/AAAAAAAAAfk/uY7udExT0yQ/s1600/6a0162fdc1d135970d017ee5526fbf970d-800wi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-ORCjgcqCOOU/VMYgx2IAwSI/AAAAAAAAAfk/uY7udExT0yQ/s1600/6a0162fdc1d135970d017ee5526fbf970d-800wi.jpg" height="213" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
wat ik heb;<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/--VBp1na8n_Y/VMYg09FYC5I/AAAAAAAAAfs/fZ3vnEaqwSQ/s1600/Verhuisdozen%2Bgoedkoop.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/--VBp1na8n_Y/VMYg09FYC5I/AAAAAAAAAfs/fZ3vnEaqwSQ/s1600/Verhuisdozen%2Bgoedkoop.jpg" height="272" width="320" /></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-5442114776743439532014-12-29T20:20:00.000+01:002014-12-29T20:20:01.933+01:00de testik hou niet van testen. De lieve echtgenoot ook niet. Eigenlijk vraag ik me af of er iemand bestaat die het leuk vindt om een test te doen....Nu ja.<br />
Enkele weekenden geleden ging de lieve echtgenoot na het werk nog gauw naar de winkel. Ik voel me niet zo lekker, zei ik tegen hem. "Oei"zei hij, misschien heb je de griep, die zit onder de mensen. Wanneer ik me niet zo lekker voel, is dat, volgens de echtgenoot, meestal de griep. Trouwens dat doet me er aan denken dat wanneer je ziek naar de dokter gaat en hij weet niet direct wat er is, hij meestal wel een "virale infectie" vindt. Ik geloof, dat ,dat eigenlijk een soort code woord is tussen de dokters. Zo leren ze, wanneer ze op het dokters unief zitten, in 1 van hun belangrijke lessen, dat wanneer ze niets kunnen vinden, ze steeds moeten zeggen, dat het om een virale infectie gaat. Nu zo een virale infectie is ook een ziekte die je moet uitzieken, waar je niets aan kan doen. Dus de ideale code taal voor, je voelt je gewoon belabberd, kruip in je bed!<br />
Misschien heb ik wel een virale infectie, zeg ik tegen de lieve echtgenoot die me nu, even knikkend, aan kijkt van achter zijn netjes opgemaakt winkel lijstje. Mmmm, zou kunnen bromt hij, moet ik nog melk mee brengen? Ik denk even aan melk en ineens moet ik zoooo overgeven. Nee, zeg ik terwijl ik naar de wc spurt. Wanneer ik even later terug kom, zit de lieve echtgenoot nog steeds aan zijn lijstje. Hij kijkt op en vraagt of het gaat. Ik haal mijn schouders op, pfff overgegeven, misschien dan toch de griep. Zal ik toch geen melk meebrengen, er zijn nog maar 2 bussen en je weet hoe graag de kinderen het drinken. Meteen, wanneer ik aan de melk drinkende kindertjes denk, draait mijn maag weer om en kan ik opnieuw naar de wc spurten. Wanneer ik terug kom kijkt de echtgenoot me vragend aan.... Zal ik dan toch maar geen m... Ik stop hem nog net voordat hij het m-woord kan zeggen en schudt mijn hoofd terwijl mijn maag zich omdraait. NEE! dat niet, een test, ik wil dat je een test mee neemt. De lieve echtgenoot kijkt me even denkend aan en dan zie ik langzaam (lees heel langzaam) zijne euro vallen. Hij antwoordt niet, die lieve echtgenoot, alleen schrijft hij keurig "een test" aan de onderkant van zijn lijstje. Heel keurig en heel netjes staat het erop, net onder de m... . Ik kijk hoe hij heel rustig opstaat en zijn jas neemt. Ik ben zo terug, zegt ie. En daar gaat hij. Heel even moet ik lachen omdat ik weet hoe de lieve echtgenoot in elkaar zit. Hij ziet er steeds heel rustig uit, maar vanbinnen gaat hij zo tekeer!<br />
Even later is hij terug, merkwaardig sneller, dan hij het lijstje kon afwerken. Heb je de test? vraag ik. Ja, ze waren er nog.<br />
Oef, stel je voor dat ze uitverkocht waren omdat het kerst is. Tja misschien wel een leuk kerstcadeau om te geven aan je tiener nichtje, al zou het al gewoon leuk zijn om je tante haar gezicht te mogen zien.<br />
Doe het nu maar gewoon, zegt de lieve echtgenoot. Die nu wel erg aan het zweten is. Ok, daar gaan we, eerst even lezen hoe dat ook alweer werkt, t'is meer dan 4 jaar geleden dat we deze moeilijke test doorstaan hebben. Goed het is niet zo moeilijk, de uitleg staat na het Hebreeuws netjes in het Nederlands. Dus dat is een meevaller. Nederlands lezen ,kunnen we. Weet je wat? zegt de echtgenoot, ga jij nu al maar plassen en dan lees ik de instructies wel. Ik kijk naar de lieve echtgenoot die op dit moment eerder lijkt op ne coupe cremegelace die te lang in de zon heeft gestaan. Allee, moedigt hij aan. Ga nu!<br />
Maar,maar ik moet nog niet.....Ok nu wordt de ijscrème eerder tomatensoep. Ok ok, ik ga al. En daar ging ik, met mijn bekertje richting het toilet. Even later was ik terug, Ik heb een beetje, zei ik fier terwijl ik het bodempje plas aan hem liet zien. De lieve echtgenoot knikte goedkeurend en verdiepte zich terug in de bijsluiter. Volgens mij was hij de Franse versie aan het vergelijken met de Nederlandse. Ok, zei hij. Geef me je plas....En dan moesten we wachten. Het lag voor ons op de tafel. Horizontaal zoals het moet, Het zijn er al 2 zei ik. Je mag nog niet kijken zei hij, da trekt misschien wel nog weg, wacht geef me die bijsluiter nog eens.... Ja het kan nog wegtrekken staat er, en kijk er nu niet meer naar. De echtgenoot had al alle kleuren gekregen, Er zijn 3 min voorbij zei hij, en het zijn nog steeds 2 streepjes, het trekt niet weg.... We wachten nog 2 min dan zijn het er 5 das het maximum, Dan trekt het wel weg... De lieve echtgenoot begint nu af te wassen, hij wast eigenlijk nooit af, misschien moeten we dikwijlser van die testjes gaan doen. Het is tijd, zeg ik en het zijn nog steeds 2 streepjes. Ik kijk nog wel eens op de bijsluiter, misschien is er iets fout gegaan. De lieve echtgenoot is nu erg wit. Na nog even in de bijsluiter te hebben gekeken en de prenten hebben te vergeleken, was het een feit.<br />
Ik ben zwanger hé.<br />
Ja, de test zegt het.<br />
En de test is juist?<br />
voor 99,3 procent wel.<br />
En ik geef over hé.<br />
Kan de griep zijn, zegt de stille witte echtgenoot.....De griep van melk of een virale infectie met ochtend en avond misselijkheid.....<br />
Misschien, alleen denk ik dat deze virale infectie pas binnen enkele maanden over gaat gaan.....Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-7901298781366304142014-12-07T21:55:00.000+01:002014-12-07T21:55:06.689+01:00wachtenHet is niet fijn om te moeten wachten, om geduld te moeten hebben of gewoon om niet te weten wat er gaat komen of wanneer iets komt. Ik herinner me dat ik als heel klein ukje, met mijn verjaardag ook moest wachten. wachten tot mijn neefjes en nichtjes naar mijn feestje kwamen. Dat deed ik steeds met mijn neus tegen de ruit geplakt. Dat zorgde er natuurlijk alleen maar voor dat 5 min wel uren leken te duren. Vooral met mijn verjaardag of met sinterklaas. Ik zie nu dat ook mijn dochters die ongeduldigheid hebben geërfd, en de oudste dochter slaat werkelijk alles! Het lijkt wel alsof haar verlangen om alles tot in de detail te weten een voorbode is op haar uitbarstingen wanneer iets te lang duurt. Laat staan wanneer iets niet door gaat! Dan is de wereld of toch de wereld van ons koninkrijkje te klein! Dan gaat ze roepen en tieren, schreeuwen en brullen. Het wachten op iets is bijna net zo erg als wanneer er iemand iets beloofd wat ie niet doet. Tja die oudste dochter kan er wat van. T'is een lieve lieverd alleen heeft ze zo een temperament dat je soms met je handen in je haar zit. Wanneer haar zussen met hun neus tegen het raam zitten te wachten op het fijne wat er komen gaat. Ligt zij languit op de grond te schreeuwen waarom de tijd zo onrechtvaardig langzaam moet gaan!<br />
Ze kunnen nu eenmaal niet allemaal hetzelfde zijn hé. Het zou maar saai zijn wanneer ze allemaal steeds netjes en beleefd deden wat er van hen verlangd werd. Soms maak ik in mijn hoofd wel eens beelden van hoe het zou moeten gaan. Bijvoorbeeld wanneer ik voor de 10de keer vraag aan tweelingzus nr. 2 om haar sokjes aan te doen en ze niet verder geraakt dan 1 teen in de sok en met halfopen mond kijkend naar de tv. IK vraag me dan af wat er zo belangrijk is dat kaatje ketnet kan zeggen zodat je je sokken niet kan aandoen. I.p.v. me te ergeren, maak ik dan mijn eigen conversaties en zeg ik hard op: ja lieve moeke, komt in orde ik doe het meteen. Soms werkt het wel, die eigen conversaties maar meestal maken ze niets uit. Alhoewel heel even voel ik me er beter door en moet ik lachen met mezelf, en met zusje 2 die nog steeds met open mond gehypnotiseerd kijkt, naar kaatje, met 1 teen in haar sok. Gelukkig heb ik nu meer geduld dan vroeger.....Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-29442868164306946112014-11-10T00:15:00.000+01:002014-11-10T00:15:05.907+01:00bloemetjes haken Het wordt weer kouder. De haard gaat aan om de verwarming nog niet op te hoeven zetten. Ik vind de winter (in België begint de winter in de herfst en eindigt dikwijls pas laat in de lente) we kunnen de winter ook wel het regenseizoen noemen, zo een heerlijke periode! De kindertjes zijn sneller moe doordat het vroeger donker wordt en later wakker aangezien ze niet door een stralend zonnetje gewekt worden! En wanneer de kindjes langer slapen betekent dat voor mama en papa meer rust. En rust betekent dan weer extra spullen maken. Haken onder een dekentje in de zetel met een heerlijke chocochino, wat wil je nog meer? <br />
Ik deed eerst een poging om iets te breien, en gaf het na enkele rijen op. Ik kan niet breien hoe erg ik ook mijn best doe, de draden beginnen te piepen en de steken vallen als regendruppels naar beneden. Nee, hoe hard ik ook probeer het lukt niet! Dus gaan we terug haken, want dat kan ik wel. En dan moet ik tellen, daar wordt ik rustig van. Dit maal werd het een ketting voor de jongste dochter. Niet omdat ze nog geen ketting heeft. Oh nee, haar schuif puilt uit van de sieraden. Nee, deze is omdat ze nog geen gehaakte bloemenketting met oranje heeft. En omdat ik 's avonds na de boterhammekes gesmeerd te hebben, de afwas te hebben gedaan, nog gauw de was in heb gestoken en kleren heb klaar gelegd, na al de kindjes in hun pyjama in het juiste bed te hebben gekregen en wanneer ik de boekentassen klaar heb gezet voor de dag erna, wanneer ik na dat allemaal, eindelijk in mijn zeteltje kruip met de heerlijke lauwe chocochino (omdat ik nog 3x geroepen ben door 1 van de dochters) ik toch wel tijd genoeg heb om een mooie bloemen ketting te haken met rood en oranje! Dat zijn haar lievelings kleuren van de laatste week. Ach ik mag niet klagen, ik doe het graag, en zeker wanneer ik morgen de mooie ketting af geef als we naar school rijden om dan te horen: maar mamaatje, die is rood met oranje, dat zijn mijn lievelingskleuren niet meer, nu hou ik van paars en roze mama. Je bent zoooooo lief hé mama, je maakt er mij vast wel een nieuwe vanavond hé maar dan wel met paars en roze, deze keer niet vergeten hoor.<br />
Ja hoor lieve meid, maar wel pas vanavond, wanneer ik tijd heb bij mijn lauwe chocochino......<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-p16RhIgRzMM/VF_0G2-QV2I/AAAAAAAAAe8/EigCq9Jq3iA/s1600/WP_20140808_002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-p16RhIgRzMM/VF_0G2-QV2I/AAAAAAAAAe8/EigCq9Jq3iA/s1600/WP_20140808_002.jpg" height="320" width="179" /></a></div>
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-17015464390409309212014-10-09T22:21:00.001+02:002014-10-09T22:21:52.003+02:00retro jumpsuit en dagdagelijkse dingenHet is alweer een hele tijd geleden, en dat komt vooral omdat mijn "kodakske" stuk was. en zonder fototoestel kan ik gewoon niet. dus begon ik dan maar minder schitterende foto's te trekken met de gsm. Een goede oplossing voor even, alleen vond ik dat kabeltje niet meer. Je weet wel zo een zwart kabeltje, waarvan je er wel 10 hebt liggen in 1 van je schuiven, maar die bij nader inzien toch allemaal anders van grootte zijn. Nu, na lang zoeken, heel lang zoeken en nog wat langer zoeken had ik het gevonden. De foto's zijn niet van topkwaliteit maar we gaan het ermee moeten doen zolang de centen voor een nieuw "kodakske" er niet zijn. Ik weet wel dat zo een toestel niet duur hoeft te zijn maar aangezien ik in het voorbije jaar al 2 goedkopere toestellen heb versleten, ga ik deze keer wat langer sparen voor een degelijker toestel dat (hopelijk) wat langer mee gaat. En wat Is er nu zoal de voorbije maand gebeurt. Van alles en nog wat. Om enkele updates te geven: De oudste dochter vindt naar school gaan zalig en zit dan ook altijd met haar neus in de boeken waardoor slaap tekort onvermijdelijk is en de oudste dochter toch wel een brutaal talent heeft ontwikkelt waardoor ik dan weer (en dat had ik nooit gedacht ooit te moeten doen) haar leesboeken 's avonds achter slot en grendel heb moeten steken! De lieve zoon heeft nog steeds hetzelfde talent om overal onderuit te komen, al is het door zijn huiswerk stiekem aan zijn zus voor te schotelen. De tweeling zit in de fase dat eten eigenlijk niet zo belangrijk is en liever niet opgegeten wordt of doorgegeven aan de poezen (want deze moeten toch ook boontjes eten hoor moeke). Vooral het eten waar vieze-mientjes in zitten is zeer in trek om op de keukenvloer te belanden. En mijn kleinste meid, is nog steeds dezelfde lieverd, die gewoon doet waar ze zin in heeft, ook al is dat op school naar het topje van de hoogste boom klimmen of gewoon wanneer ze er zin in heeft bij mama en papa in bed te kruipen (want tante troela zegt dat) Nu ik er over nadenk, zegt tante troela heel veel volgens lienefien, ze commandeert 's morgens wat lientje moet aan doen en zegt haar wanneer ze zonder te vragen een snoepje moet pakken, zelfs het boom-klimmen is te wijten aan tante troela. Misschien moet ik dan toch maar eens een hartig woordje met die tante gaan praten, een echt moeder praatje van mama tot pop. Mmmmm, en dan zijn we bij de lieve echtgenoot uitgekomen, die nog steeds even behulpzaam is, zelfs wanneer ik het klaag heb en hem op een weliswaar tactvolle manier heb duidelijk gemaakt dat ie veel te weinig aandacht besteed aan mijn handwerkjes, zal hij niet zuchten maar komt ie gewoon bij me zitten aan de tafel om te kijken wat ik aan het doen ben. Nu is er 1 ding wat ik maar niks vind, en dat is wanneer er iemand op mijn vingers zit te kijken want dan gaat het steeds mis. Dus heb ik hem weer op dezelfde tactvolle manier gezegd, dat hij, op de momenten dat ik het klaag heb, maar beter niet meer naar me kan luisteren. Het is een echte lieverd die echtgenoot van mij!<br />
En dan ikzelf..... ik heb weer van alles gemaakt, en ben met 101 dingen tegelijk bezig. Mijn moestuin staat er maar leeg bij, maar ja, het wordt toch winter. En de appeltjes zijn allemaal in mooie potjes belandt. De dieren zijn gegroeid en ik ben het overschakelen naar bio eten en winkelen in natuurwinkels al aardig gewend. De gerechtjes met quinoa, tofoe en verse groentjes worden heerlijk klaar gemaakt en raar maar waar, meestal ook met smaak opgegeten. En dan nu, mijn laatste nieuwe creatie! een mooi broekpak, dat heerlijk retro is geworden voor lienefien!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-mKTTkbrLUAw/VDbtKz-LQzI/AAAAAAAAAek/HelczMSiTFU/s1600/yarmfqic.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-mKTTkbrLUAw/VDbtKz-LQzI/AAAAAAAAAek/HelczMSiTFU/s1600/yarmfqic.jpg" height="320" width="179" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-xdYRtks5OnM/VDbtNSZ3BgI/AAAAAAAAAes/24mAgm3yGXY/s1600/z7yeudpe.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-xdYRtks5OnM/VDbtNSZ3BgI/AAAAAAAAAes/24mAgm3yGXY/s1600/z7yeudpe.jpg" height="320" width="179" /></a></div>
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-91133627455754567562014-09-05T10:57:00.001+02:002014-09-05T10:57:48.732+02:00mmmmm heerlijkDe kinderen zijn naar school, de echtgenoot is werken, de katten zijn aan het dutten in het zonnetje achter het grote raam en onze GVR, de Vlaamse reus, eet samen met de cavia's aan het veel te lange gras, terwijl nijn , die steeds ontsnapt, zich te goed doet aan mijn, pas geplante, koolrabi. Zalig toch, het begin van een nieuw schooljaar. Het is na de ochtendspits even tot rust komen en nadenken over al de dingen die nog moeten gebeuren. 1 ding er van zijn de appeltjes aan de appelboom, deze zijn nu al zo zwaar dat ze er vanaf vallen. Ze zijn nog wat zuur, perfect voor heerlijke zelfgemaakte appelmoes! De bokalen staan al fris gewassen klaar. Heerlijk ruikt de keuken naar kaneel. Zal ik ook een taart bakken? Ja natuurlijk want dat is lekker bij de thee! De thee.....die ik nu warm kan drinken, omdat de kindertjes op school zijn! Hoe zou het met ze gaan? Met mijn kleine lachebek die steeds haar eigen zin doet en mijn grote man, die toch nog klein is. En met de pientere meid die al 2 jaar aan het wachten was op leefgroep 2. En de tweeling, die toch wel hulp nodig hebben. Ach, ze zijn allemaal bij elkaar, dus nooit alleen. Ze doen het super, die kindertjes van mij en ik verwacht ook niet anders. En nu ga ik genieten van even mij-tijd, zonder jengelend geroep. Ook al zal ik toch stiekem blij zijn wanneer ze terug thuis zijn! Dan kunnen ze helpen, want alleen iets doen is toch niet zo leuk!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-svS9DyEc8ik/VAl6lsUCD1I/AAAAAAAAAeU/xxz1mvfDSTA/s1600/4wih64i1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-svS9DyEc8ik/VAl6lsUCD1I/AAAAAAAAAeU/xxz1mvfDSTA/s1600/4wih64i1.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-773507464027385471.post-78163954093540693482014-08-30T00:36:00.001+02:002014-08-30T10:34:01.013+02:00te kleine broeken!De vakantie is voorbij gevlogen. En het lijkt net alsof de kinderen de lucht zijn ingeschoten. Alhoewel ik voor sponzen kledij ben, want dat hoef je niet te strijken en het zit nog eens lekker ook, stuur ik mijn kindertjes er niet in naar school. De lange broeken worden dus weer onder de zomerkledij uitgehaald en gepast. En dan zie je het, de kinderen zijn echt gegroeid! De broeken die voor de vakantie nog als gegoten zaten maken nu dat de kindertjes er uitzien als matrozen met bretellen (het zou me niet verbazen als daar de uitdrukking "water in de kelder" vandaan komt). Ik heb een hekel aan te korte broeken. Ik rol ze nog liever op dan dat ze maar tot hun enkels rijken. En dat doen ze nu net, bij de ene al wat meer dan bij de andere. Met meerdere kindertjes ga je een bepaald schema volgen. De kleren van de oudste dochter gaan naar het metenkindje en naar de jongste dochter. Alleen wordt wel eerst de versleten broeken en shirtjes eruit gehaald. De te kleine, bruikbare, kleding van de jongste dochter gaat naar de tweeling. En zij zijn nu per toeval zo verschillend dat je de kleding meteen kan verdelen. De ene draagt liever felle kleuren en de andere liever doffe pastel kleurtjes. Dus dat is gemakkelijk en zo heeft iedereen nieuwe eigen kleding in zijn kast hangen. De meiden hebben veel kledij, de tweeling vindt ook alles leuk, als het maar van hen zelf is! De jongste dochter vindt broekpakken geweldig, want deze zitten zo lekker! En moet het nu net lukken dat de patroontjes van http://www.zonen09.com/ zijn aangekomen. De toffe jacob broek en het broekpak bas.<br />
<br />
<img alt="Jacob" src="http://cdn.shopify.com/s/files/1/0195/9894/products/Jacob_1_2_1024x1024.jpg?v=1401194881" height="142" width="200" /><br />
<br />
<img alt="Bas" src="http://cdn.shopify.com/s/files/1/0195/9894/products/Bas_5-6_1024x1024.jpg?v=1401194182" height="142" width="200" /><br />
<br />
Ik heb er helemaal zin in, maar ik zal nog eventjes moeten wachten. Tot maandag, dan is de school begonnen en is het een klein beetje vakantie voor de mama's. Want dan kan je poetsen zonder storende helpende handjes en eten zonder vragende zagende mondjes! en Natuurlijk niet te vergeten terug naaien. Ik begin met de tuinbroek voor lienefien!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-7ZttZRrEoew/VAECbF3mRxI/AAAAAAAAAeE/DdANM11h5I4/s1600/1evbeusv.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-7ZttZRrEoew/VAECbF3mRxI/AAAAAAAAAeE/DdANM11h5I4/s1600/1evbeusv.jpg" height="320" width="240" /></a></div>
<br />
En dan heb je nog de oudste dochter! Ze heeft zo een uitgesproken smaak dat ik gewoon het tegenovergestelde moet nemen dan wat ik zou klaar leggen of kopen. Ze weet heel goed wat ze wel en niet wil aandoen en heeft een zwak voor mooie kleding en schoenen. Maar zeg nu zelf, welk meisje heeft dat nu niet. Bij het klaar maken van de turnzakken, zag je heel goed het verschil tussen de zus en de broer. Wanneer broer een sport broek moest kiezen, liep hij zo hard hij kon, en koos zo de broek die het beste zat. Mijn teutebelleke daarentegen, deed haar school-shirt aan en de zwarte broek die ik had klaar gelegd en paradeerde enkele rondjes voor de spiegel, keek nog eens peinzend en zei hard (je weet wel, met 1 wenkbrauw omhoog en haar neusje opgekruld) Mama, je denkt toch niet dat ik zo naar school ga gaan! Het principe van sport uniform ontging haar compleet en ze weigerde volledig om ook maar 1 x in dat outfit te gaan turnen. Natuurlijk heb ik, net als elke goede mama zou doen, het broekje en het shirt in haar turnzak gestoken met het gedacht:" de juf zal het wel oplossen"<br />
En ik weet dat ik dat nog dikwijls tegen Elisabeth ga zeggen, dit schooljaar, dat ze het de juf maar moet vragen! Want de juf? Die heeft al de antwoorden wel!Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13243990832182288286noreply@blogger.com0