een begin....

Nu al de kinders eindelijk in dromenland vertoeven, de bokes voor de eerste schooldag na een weekje verlof gemaakt zijn en ik met mijn benekes omhoog in de zetel lig, kan ik eindelijk even een stukje schrijven. Ik heb toch wel een hoop moeten uitzoeken hoe zo een blog eigenlijk werkt, en aangezien het allemaal nieuw is en ik meer ruzie met mijn computer heb dan met de echtgenoot, kan er in de nabije toekomst wel eens wat mis gaan op mijn blogje. Bij deze alvast mijn oprechte excuses.
We zijn nog niet zo lang geleden verhuisd en alles is dus nog nieuw en niet helemaal op zijn plaats. Zo zijn de zetels de laatste weken geregeld verschoven om hun juiste plaats te vinden. Zo vindt dochterlief het belangrijk dat je liggend naar de tv kan kijken terwijl het voor de zoon allemaal wat schuiner mag. En vader moet zijn benen kwijt kunnen waardoor de kleintjes weer klagen dat ze niet genoeg speelruimte op de grond hebben....en zo schoof de zetel van links naar rechts en van voor naar achter, om na een tijdje tot de conclusie te komen dat het dan toch maar beter is om een nieuwe zetel te kopen want de kleur van deze staat hier niet echt. Om maar niet te moeten zeggen dat we het gewoon niet eens worden. En zo gaat het hier in ons koninkrijk de laatste tijd, we kibbelen over behangpapier, fotokaders en lampekappen. Over gordijnen, tafels en opbergdozen, over de garage, de fietsen en de tv en natuurlijk niet te vergeten over de zetel, die met de verkeerde kleur, die ik eigenlijk, stiekem, nooit zo leuk heb gevonden.

Geen opmerkingen: