wachten

Het is niet fijn om te moeten wachten, om geduld te moeten hebben of gewoon om niet te weten wat er gaat komen of wanneer iets komt. Ik herinner me dat ik als heel klein ukje, met mijn verjaardag ook moest wachten. wachten tot mijn neefjes en nichtjes naar mijn feestje kwamen. Dat deed ik steeds met mijn neus tegen de ruit geplakt. Dat zorgde er natuurlijk alleen maar voor dat 5 min wel uren leken te duren. Vooral met mijn verjaardag of met sinterklaas. Ik zie nu dat ook mijn dochters die ongeduldigheid hebben geërfd, en de oudste dochter slaat werkelijk alles! Het lijkt wel alsof haar verlangen om alles tot in de detail te weten een voorbode is op haar uitbarstingen wanneer iets te lang duurt. Laat staan wanneer iets niet door gaat! Dan is de wereld of toch de wereld van ons koninkrijkje te klein! Dan gaat ze roepen en tieren, schreeuwen en brullen. Het wachten op iets is bijna net zo erg als wanneer er iemand iets beloofd wat ie niet doet. Tja die oudste dochter kan er wat van. T'is een lieve lieverd alleen heeft ze zo een temperament dat je soms met je handen in je haar zit. Wanneer haar zussen met hun neus tegen het raam zitten te wachten op het fijne wat er komen gaat. Ligt zij languit op de grond te schreeuwen waarom de tijd zo onrechtvaardig langzaam moet gaan!
Ze kunnen nu eenmaal niet allemaal hetzelfde zijn hé. Het zou maar saai zijn wanneer ze allemaal steeds netjes en beleefd deden wat er van hen verlangd werd. Soms maak ik in mijn hoofd wel eens beelden van hoe het zou moeten gaan. Bijvoorbeeld wanneer ik voor de 10de keer vraag aan tweelingzus nr. 2 om haar sokjes aan te doen en ze niet verder geraakt dan 1 teen in de sok en met halfopen mond kijkend naar de tv. IK vraag me dan af wat er zo belangrijk is dat kaatje ketnet kan zeggen zodat je je sokken niet kan aandoen. I.p.v. me te ergeren, maak ik dan mijn eigen conversaties en zeg ik hard op: ja lieve moeke, komt in orde ik doe het meteen. Soms werkt het wel, die eigen conversaties maar meestal maken ze niets uit. Alhoewel heel even voel ik me er beter door en moet ik lachen met mezelf, en met zusje 2 die nog steeds met open mond gehypnotiseerd kijkt, naar kaatje, met 1 teen in haar sok. Gelukkig heb ik nu meer geduld dan vroeger.....