te kleine broeken!

De vakantie is voorbij gevlogen. En het lijkt net alsof de kinderen de lucht zijn ingeschoten. Alhoewel ik voor sponzen kledij ben, want dat hoef je niet te strijken en het zit nog eens lekker ook, stuur ik mijn kindertjes er niet in naar school. De lange broeken worden dus weer onder de zomerkledij uitgehaald en gepast. En dan zie je het, de kinderen zijn echt gegroeid! De broeken die voor de vakantie nog als gegoten zaten maken nu dat de kindertjes er uitzien als matrozen met bretellen (het zou me niet verbazen als daar de uitdrukking "water in de kelder" vandaan komt). Ik heb een hekel aan te korte broeken. Ik rol ze nog liever op dan dat ze maar tot hun enkels rijken. En dat doen ze nu net, bij de ene al wat meer dan bij de andere. Met meerdere kindertjes ga je een bepaald schema volgen. De kleren van de oudste dochter gaan naar het metenkindje en naar de jongste dochter. Alleen wordt wel eerst de versleten broeken en shirtjes eruit gehaald. De te kleine, bruikbare, kleding van de jongste dochter gaat naar de tweeling. En zij zijn nu per toeval zo verschillend dat je de kleding meteen kan verdelen. De ene draagt liever felle kleuren en de andere liever doffe pastel kleurtjes. Dus dat is gemakkelijk en zo heeft iedereen nieuwe eigen kleding in zijn kast hangen. De meiden hebben veel kledij, de tweeling vindt ook alles leuk, als het maar van hen zelf is! De jongste dochter vindt broekpakken geweldig, want deze zitten zo lekker! En moet het nu net lukken dat de patroontjes van http://www.zonen09.com/ zijn aangekomen. De toffe jacob broek en het broekpak bas.





Ik heb er helemaal zin in, maar ik zal nog eventjes moeten wachten. Tot maandag, dan is de school begonnen en is het een klein beetje vakantie voor de mama's. Want dan kan je poetsen zonder storende helpende handjes en eten zonder vragende zagende mondjes! en Natuurlijk niet te vergeten terug naaien. Ik begin met de tuinbroek voor lienefien!

En dan heb je nog de oudste dochter! Ze heeft zo een uitgesproken smaak dat ik gewoon het tegenovergestelde moet nemen dan wat ik zou klaar leggen of kopen. Ze weet heel goed wat ze wel en niet wil aandoen en heeft een zwak voor mooie kleding en schoenen. Maar zeg nu zelf, welk meisje heeft dat nu niet. Bij het klaar maken van de turnzakken, zag je heel goed het verschil tussen de zus en de broer. Wanneer broer een sport broek moest kiezen, liep hij zo hard hij kon, en koos zo de broek die het beste zat. Mijn teutebelleke daarentegen, deed haar school-shirt aan en de zwarte broek die ik had klaar gelegd en paradeerde enkele rondjes voor de spiegel, keek nog eens peinzend en zei hard (je weet wel, met 1 wenkbrauw omhoog en haar neusje opgekruld) Mama, je denkt toch niet dat ik zo naar school ga gaan! Het principe van sport uniform ontging haar compleet en ze weigerde volledig om ook maar 1 x in dat outfit te gaan turnen. Natuurlijk heb ik, net als elke goede mama zou doen, het broekje en het shirt in haar turnzak gestoken met het gedacht:" de juf zal het wel oplossen"
En ik weet dat ik dat nog dikwijls tegen Elisabeth ga zeggen, dit schooljaar, dat ze het de juf  maar moet vragen! Want de juf? Die heeft al de antwoorden wel!