de tandarts

ik wil niet, ik denk eigenlijk dat bijna niemand ernaar toe wil! Behalve als je pijn hebt, dan vlieg je er naar toe en dan kom je terug met meer pijn, maar dan van een ander soort. Pffff ik vind er echt niks aan om naar de tandarts te gaan!. En het ergste is dat je daar nog veel voor moet betalen, ik heb nooit geweten dat ze forfait uit eigen zak konden vragen! Nu dat kunnen ze kennelijk en doen het ook. Spijtig genoeg moet het, al ga ik er toch steeds met een heel klein hartje naar toe. Behalve wanneer ik met de kindertjes ga. Dan maken we er een heus tandenfeest van! Een echte party met gezond snoep, meestal fruit op een stokje of een smoothie die ze zelf mogen maken! En wanneer ze dan uit de tandarts stoel komen en reuze flink zijn geweest mogen ze een nieuwe tandenborstel gaan kiezen als presentje. Meestal maken we er een tandenborstel spelletje van, touwtje trek bijvoorbeeld. Zodat ze moeten proberen hun gekozen tandenborstel te trekken en wie het eerste zijn eigen nieuwe tandenborstel naar boven krijgt is gewonnen! Erg spannend en zelfs voor de kleinste zo leuk! We stellen dan eerst een vraagje en wanneer die juist is beantwoord mag je trekken, wanneer het fout is zal je even moeten wachten, de lieve echtgenoot of ikzelf verzinnen de vraagjes zodat de kleinste makkelijkere vragen krijgen, nu zijn dat voor hun best wel moeilijke vragen hoor. En de broer, die krijgt maaltafel of optel vragen, dan oefent ie meteen zijn sommen nog eens in. Dat vindt hij niet zo leuk alleen om een tandenborstel te trekken doet hij het met plezier. Wanneer de spelletjes zijn gespeeld en het fruit-snoep is opgegeten en het hele tandarts gebeuren achter de rug is, vraag ik me soms toch af of het wel nodig is? Het hele gedoe om gewoon naar de tandarts te gaan.....Maar wanneer ik 's avonds mijn kleinste meid in bedje leg en nog een knuffel geef, fluistert ze in mijn oor: "mama, het was zo fijn, wanneer mogen we weer gaan?" weet ik dat het goed is, en ook al is het maar voor even dat ze graag naar de tandarts gaan, is dat toch al de moeite. En nu ik, met bibberende beentjes, zal ook eens in de stoel gaan liggen van mevrouw de tandarts, misschien kan ik wel een nieuw spelletje bedenken voor binnen een half jaar wanneer de kindertjes weer eens mogen gaan!