dierenliefde

We zijn terug! Na pony park city, Duitsland en de Belgische kust zijn we eindelijk terug thuis! Vermoeiend maar plezant was het. Vooral pony park city in slagharen was de moeite. We hebben weer maar eens gezien dat de kleinste meid super is met dieren!. Zo stonden we te wachten op een pony wanneer er mensen kwamen die hun paardje wilden ruilen want hij beet en bokte wanneer je er op wou kruipen. (nu moet ik wel toe geven dat het van die mensen waren met zo een jochie waar je de kriebels van krijgt, je weet wel, zo een kind dat naar je toe komt met een grote glimlach en dan tegen je schenen stampt.) Mijn kleine meid had het gehoord en vond het zo zielig (voor de pony weliswaar) dat ze meteen riep: Mama, ik wil die pony wel! Ik probeerde haar meteen op andere gedachten te brengen en zei, dat hij niet lief is en dat ie haar ook wel zou kunnen bijten. Maar haar antwoord bleef steevast, nee mama ik wil die! want hoe zou jij je voelen wanneer niemand je wilt! Hij heeft vast gewoon wat knuffels nodig want dat zeg jij ook steeds wanneer we boos zijn hé! Dat we wel een knuffel kunnen gebruiken dus........IK WIL DEZE! 

Ik heb nog onopvallend geprobeerd de verzorger te laten nee zeggen door stiekem te knipogen en nee te zeggen. Alleen had deze volgens mij geen kinderen en dacht hij dat ik, of hem wou verleiden of een serieuze tik had. Dus gaf ik toe (met bijt-wondes en kneuzingen in gedachten) en zei met een klein stemmetje dat we de kwaadaardige pony wel zouden nemen. De verzorger haalde zijn schouders op en gaf de teugels aan mijn kleine meid. Die fier vooruit liepen met de verschrikkelijke pony (die opeens helemaal niet meer zo verschrikkelijk leek, als dat de vorige eigenaars deden uitschijnen) Hij sjokte mak achter mijn huppelende meid aan en mijn mama's hart smolt. Ze had gelijk, de dochter, hij had gewoon rust en liefde nodig! En dat kreeg hij, 5 keer aandacht en liefde, van 5 schitterende kids, voor 5 dagen lang! Hij werd echt in de watten gelegd, vooral door de jongste dochter. Ze vertelde de langste verhalen en de grootste geheimen. Ze knuffelde en speelde samen, hij werd geborsteld en mooi gemaakt en af en toe kwam lienefien naar me toe en zei, nu is hij moe mama, nu moet ik hem met rust laten want anders gaat ie bijten en schoppen. Wanneer ik dan vroeg hoe ze dat wist haalde ze haar kleine schoudertjes op en zei, dat verteld hij me gewoon. 

Wat een lieverd hé, de kleine meid! En wat een heerlijke vakantie, en de pony? Die heeft geen 1 keer gebeten!